Voordien

Meestal zit er voor een nieuw begin ook ergens een einde.... Zo ook voor dit paard. Voorheen was er Frits. Als er een huisdier dood gaat dan hoor je mensen vaak zeggen dat ze voorlopig geen nieuwe nemen. Ik zie dat als een soort respect voor het dode dier. Dier is niet vervangbaar, dus geen nieuwe.

Ik bemerk een beetje een gevoel van schaamte, alsof ik mij moet verexcuseren dat ik zo snel na Frits op zoek ben naar een ander paard. OK ik geef toe er zit maar een week tussen.
Frits is voor mij onvervangbaar en mijn verdriet om mijn grote vriend en trots wordt niet minder door een ander paard te kopen.
Maar ik heb wel mijn voorzorgsmaatregelen genomen. Hij lijkt niet op Frits, voor geen meter zelfs. Ze zijn absoluut niet van hetzelfde ras, hij is een gewoon vuilnisbakkie.
Hij is pas twee en een half en dus nog een grote baby.

Ik wilde niet van het ene paard op het andere kunnen stappen. Mijn billen moeten nog het gevoel van Frits vasthouden. Dat mag niet vertroebelen, zijn breedte, zijn gangen, zijn soepelheid, zijn gedragenheid, zijn hoog opgooien. Dus eigenlijk toch... voorlopig geen nieuwe.