Bijrijden

Een poosje geleden hadden mijn vriendin en ik het over bijrijders. En zij wilde graag mij als bijrijder voor Nosey. Ik voelde mij vereerd, het was misschien ook wel het zetje wat ik nodig had om weer te gaan rijden. Vandaag was het zover. Weer een stapje genomen in dit proces van los laten. Ik was stiekem blij dat ik niet hoefde te praten want dat had zeker wat onvast geklonken. Ik heb ook niet echt lekker gereden maar ik heb weer gereden en ben bijrijder geworden.
Later heb ik met Ocho in de roundpen geoefend en was alles weer in opperbeste stemming. Wat is zo’n freestyle sessie vermoeiend zeg. Ja voor mij dan Ocho houd het wel vol. Dat rondjes rennen is niets voor mij. Ik vind dat hardlopen zelfkwelling is, nou freestyle lijkt er verdacht veel op je loopt dan ook nog eens steeds hetzelfde rondje.
Bij het clickeren beloon je het gewenste gedrag. Ocho heeft bliksemsnel door wat hij moet doen voor een beloning. Nu ben ik met iets moeilijkers bezig. Hij moet niets doen. Dan kan ik even uitrusten...