Thuis

Ocho maakte vandaag kennis met twee van zijn stalgenoten, twee anderhalf jarigen die groter zijn dan hij is met zijn twee en een half. En hij is toch helemaal geen kleintje. Ze hebben gedrieën heerlijk in de kletsnatte bak lopen donderjagen. Zijn gisteren nog geshampode pukkelkont is al weer zwart. Hij past zich dus goed aan.
De omgeving is erg anders, we zijn van een open polderlandschap naar het bos verhuisd. Hij zal zich net als ik moeten onthechten en weer hechten. Als mens kun je daar voorzichtig in zijn. Ik sprak een mevrouw die al heel wat paarden gekocht, gereden en verkocht heeft. Zij hechtte zich bewust niet meer zo aan ze, anders werd het zo vervelend elke keer dat ze weer weg gaan. Ik dacht even dat ik me dat niet zo goed kon voorstellen, maar eigenlijk ken ik dat heel goed. Het zou wat zijn als de boer te gehecht raakte aan zijn vee. Dat zou niet goed zijn voor de doorstroming in zijn stal.
Hoe dan ook ik wil nu niet voorzichtig zijn ik wil mij hechten aan deze plek. Wat de omgeving betreft is dat al gebeurt, we zijn weer thuis.
Ik ben thuis......, ik hoop dat Ocho zich hier net zo thuis zal voelen als Frits zich voelde.