Mandje

De meeste paardenmensen poetsen wat af. Los van stallen, drinkbakken, dekens en dergelijke poetsen wij ook onze paarden tot ze glimmen. Volgens de mevrouw waar ik mijn eerste paard van kocht moesten paarden blinken. Poetsen dus, en wassen, en scheren.
Ik heb een mandje in plaats van een poetskist. In zo’n kist blijft altijd zand onderin liggen, als je dan je schaartje pakt krijg je van dat irritante zand onder je nagels. Een mandje dus want daar valt het zand doorheen en het staat zo lekker truttig.
Wat heb ik daarin zitten:
• Een plastik borstel
• Een rosborstel
• Een zachte borstel met lange haren
• Een geitenharen glansborstel
• Een handschrobber voor de buitenkant van de hoefjes
• Een mini staalborsteltje om de hoefjes met water en zeep even heel schoon te maken.
• Een zachte borstel met korte haren voor zijn gezichtje
• Een mensen borstel voor manen en staart
• Een hoevekrabber met borsteltje
• Schaar
• Antieklitspul-gel
• Zweetmes
• Poetsblok
• Een blauwe borstel waarvan ik me niet meer kan herinneren waar ik die nou voor bedoeld had
En ik ben dus niet een van die mensen die vind dat een paard moet blinken. Ik ga gerust met Ocho wandelen met een poepkont. Hoewel ik ook graag mag pronken met een blinkend paard. Maar alleen bij feesten en gelegenheden anders is het me te veel moeite.
Het echte blinkmiddel staat trouwens gewoon in de kast, in een spuitfles.