Spoor bijster

We zijn eens op visite gegaan bij de kleuterjuf. Ze heeft sinds een poosje een nieuwe bedoening en dat is natuurlijk een nadere verkenning waard. Nou gaan Ocho en ik eigenlijk altijd rechtsaf als we op de weg komen richting de Drunense Duinen. Maar nu moesten we links. Daar is niet zo veel, behalve dan het dorp en een spoorwegovergang waar we over moeten. Aan de hand hebben we dat een keer of drie gedaan, niet genoeg om te blijven hangen blijkbaar. Ik vind dat altijd zo’n horror scenario, blijven steken op de overweg.
Dapper liep m’n paardje naar de overweg en natuurlijk vond de intercity naar Rotterdam het juist op dat moment een goed idee om langs te komen. Ocho hield zich best goed. Hij ging wat achteruit, kwam even wat omhoog, wilde eigenlijk weer naar huis maar oke. Braaf. Vervolgens was het tijd om er dan echt over te gaan en dat was wat veel gevraagd. Dus hij draait met zijn kont achteruit de weg op. Daarbij haalde we de woede van de achteropkomende chauffeur op onze nek. Het raampje ging open en hij schreeuwde met een rooie kop: ALS IE NIET VERKEERSMAK IS MOETTE DER NIE MEE OP DE WEG KOMEN...
Ik vraag mij af waar hij heeft leren autorijden, in de speeltuin soms?