Knippen

Onlangs deed Julia het weer, een derde oortje knippen bij Ocho. Dat grapje had ze bij Frits ook al ooit eens geflikt. Je let even niet op en huppakee, er ligt een pluk manen op de grond. Grom Grom Grom. Los van dat ik houd van mooie lange manen en staarten en dus iets op geknipte paarden tegen heb, heeft Ocho ook nog eens zo’n volle bos dat ik zuinig probeer te zijn op elke miezerige plukje haar dat hij heeft.
De bedoeling is dat het hoofdstel of het halster op het geknipte stukkie rust, dat staat wat netter. Dat was bij Ocho mislukt en dus trof ik mijzelf aan met een schaar om nog meer weg te knippen. En als ik dan bezig ga dan steekt mijn zorgbehoefte hevig op. Het is alsof ik weer met mijn poppen speel, die knipte ik ook al stiekem kaal.
Het resultaat mag er zijn, alle uitgebleekte flossen zijn er afgesneden zodat er geen rechte kantjes zijn en zijn staart ziet er uit als om door een ringetje te halen.
Nee Julia mag Ocho niet knippen, dat doet Marie zelf wel als Juul even niet oplet....