Eenoog

Ik maakte kennis met een van mijn nieuwe stalgenoten en haar paard. Het was zijn verjaardag en de eigenaresse had net voor hem staan te zingen. Het was de allereerste keer dat ze dat deed want ze wist voorheen nooit wanneer hij jarig was. Hij werd twintig jaar. Hij schijnt een fanatiek baasje te zijn maar ik vond hem vooral een schatje. Ze zeggen dat je gehandicapten niet anders mag behandelen dan anderen, maar vanaf de eerste minuut had ik een zwak voor deze kapitein eenoog.
Het verhaal van dit paard is dat hij een maanoog had en vreselijk met zijn hoofd schudde. Het oog is er operatief uitgehaald maar het schudden bleef. Achteraf denkt zijn baas dat hij reageert op licht. Zolang hij beschermd wordt tegen fel licht dan gaat het goed. Geen buitenritten meer dus, en geen werk in de buitenbak. Alleen maar in de wei met bescherming. Het zingen begreep eenoog niet helemaal en hij snapt vast ook niet hoe een geluk hij gehad heeft. Zachtjes zing ik een liedje voor zijn baas, dat snapt ze vast wel.