Monster

Ocho moet even wennen, als we nu naar buiten gaan komen we eerst op een best drukke weg. Aan de overkant is een kasteeltje en als je daar door het park heen loopt kun je op de een of andere manier in de Drunense Duinen terecht komen. Bij de ingang van het park staat een bord van het bedrijf wat daarin gevestigd is. Ze doen iets met kinderkleding en het is dus een “blij” bord. Ocho vond het maar niets. Het was vast een Ocho verslindend monster want zowel op de heen- als terugweg gingen bij hem alle alarmbellen aan. Op de heenweg belandde we midden op de weg. Ocho wilde steeds omdraaien, maar dat mocht dus niet. Voor de voorbijgangers moet het er uitgezien hebben als een wanhopig paard wat door de begeleider absoluut niet onder controle te houden is. Maar dat valt wel mee. Ik geef hem gewoon de ruimte, laat de lijnen vieren en wacht tot hij weer stil staat en zich op mij richt voor een oplossing. Ik ga er vanuit dat het verkeer vanzelf stopt. En dat heeft het tot nu toe steeds netjes gedaan. Maar ik kan ook niet zeggen dat ik nou “blij” wordt van zo’n bord.