Zingen

Ik sta vroeg op. Dat is meer noodzaak dan pret maar ik, en met mij nog vele anderen, heb geen andere keuze. Dan laat ik in het ochtendlicht Dievertje uit. Zo vroeg is het niet alleen stil, er is ook rust. En ik vind dat heerlijk. Samen zijn we op pad en lopen we een stukkie. Ik eet een appel, hij poept eens in de berm. Er is niet veel nodig om gelukkig te zijn.
Nu de lente doet alsof het bijna zo ver is, zingen de vogels tijdens onze ochtendwandeling. Twintig minuten is ineens te kort. Het zijn zoveel vogeltjes dat ik ze niet meer van elkaar kan onderscheiden. Ik probeer te luisteren. Stilstaan en echt luisteren...
In de kakofonie is het soms een merel en soms een specht die ik kan onderscheiden. Maar het meeste is een heerlijke brei van gezang die ik niet laat verpesten door de wetenschap dat vogels zingen om:

• opponenten uit te dagen
• territoria te verdedigen
• en in het gevlei te komen bij de dames

Soms moet je gewoon tegen het verstand in romanticus blijven en niet vergeten te genieten.*


*Levensmotto