Troost
Druk druk druk druk druk is het gezin waar ik uit kom. Vijf broers, één zus, papa, mama, alle aanhang van de koude kant. De kleinkinderen en het stiefkleinkind en tot slot ook nog twee hondjes waaronder ons Diefke.
Wij zijn allemaal druk. Maken allemaal graag grappen, zijn actief en houden van lol. Maar zo’n heel lang weekeinde deed me wel weer beseffen waarom ik ook eens weer eens op mij zelf ben gaan wonen.
Eerst is er de euforie van het weerzien, dan het bijpraten, dan de actie, het uitblazen en opnieuw actie, dan het napraten van de dag, het leven en de rest. Memory lane wordt ook veelvuldig bezocht. Na een paar dagen voelde ik mij gemangeld, kwetsbaar en terug in die fase dat ik mij voornamelijk een dom en lelijk eendje voelde. Ik wilde weg, weer mijzelf zijn, rust. Als eerste nam ik afscheid.
Het duurde zeker 75 kilometer voor ik mij weer een beetje tot mijzelf kwam, nog eens 75 kilometer vol gepieker voor ik wist wat me zou helpen. Ik reed in een ruk door naar zijn stal. Daar was hij dan: mijn troostpaard. Hè hè.... Pffffff
4 reacties:
Confronterende familie reunie gehad? Hahaha...herkenbaar Mrie!! Fijn ja
, dat dun Otch er dan gewoon staat he? Wij houden ook van je hoor!! XXX
Raar is dat hè, dat je als het ware weer in een soort rol/patroon geduwd wordt, zoals het vroeger thuis was, ieder heeft een vaste plaats en een bepaalde houding tov de rest. Vermoeiend! Je boft, met zo'n troostpaard, daar hoef je toch geen 75 km over na te denken???!!!
Welcome home, Mrie!!
Diever ziet er trouwens ook uit als troosthondje; mooie foto!
Kon hij het een beetje vinden met 't andere hondje?
X
Ik heb maar één zus, en daarmee heb ik dat gevoel al wel eens.
En dan gaat ze óók nog eens trouwen, en wel vrijdag 6 juni. Hoera.
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage