Bordje

Helemaal blij werd ik toen ik Ocho’s naambordje op zijn stal zag hangen. Ik vind dat zo’n kleine attentie van de stalhouder, hij denkt daar aan en hangt hem keurig op. Het is geloof ik trots wat ik voel bij het zien van dat simpele bordje. Het maakt het echt dubbel en dwars ZIJN stal en hij is MIJN paard. Soms zijn het de kleine dingen die het doen.
Het gaat ook wel eens mis maar dat kan prachtige gevolgen hebben. Toen ik op stal kwam een jaar geleden heette Frits nog It. Dat was de naam waar ik hem mee gekocht had en dus deden we het daarmee. Een van zijn vorige eigenaren zal dit vast een prachtige naam gevonden hebben, maar ik vond hem nogal nietszeggend. Bovendien bekte hij niet zo lekker.
It werd voor de grap wel eens Frits genoemd omdat dat dezelfde klank heeft als It en omdat op de stalling waar hij voordien woonde zo’n beetje alle paarden een “mensen” naam hadden.
Blijkbaar heeft de stalhouder bij onze kennismaking me niet helemaal verstaan toen hij naar zijn naam informeerde. De volgende dag hing er een bordje op de stal FRITS. Ik heb het er graag bij gelaten en zo werd hij dus Frits. Een naam die voor mijn gevoel helemaal bij hem paste.
Nu hangt er dus een bordje “Ocho” op diezelfde stal en dat voelt ook goed.