Compliment

Als iemand mijn hulp kan gebruiken ben ik nooit te beroerd om een handje te helpen. Zo ook vandaag. Bij een van mijn vriendinnen moesten er een aantal pony’s onder de man naar hun nieuwe stal gebracht worden. Het was voor het eerst sinds Frits er niet meer is dat ik weer in het zadel zat. Het was een lekker ritje.
Inmiddels ben ik op een leeftijd dat heb ik geleerd dat klagen niet helpt en vooral ook de sfeer geen goed doet. De dame naast mij was een stuk jonger dan ik. En dat bleek. Misschien moet ik nog een flink stuk ouder worden voor ik mij ook niet meer stoor aan dergelijke uitingen. Ik vind het moeilijk om zelf dan juist dáárover niet te gaan mopperen. Dat heet dan in goed Nederlands: “De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet”. Mijn oplossing is "Niet Reageren!". Alleen reageren op neutrale of positieve geluiden. Krijg ik later te horen dat ik zo lekker rustig ben!!!!? Dat was bedoelt als compliment en zo heb ik het natuurlijk ook aangenomen. Maar ik ben helemaal niet rustig...
Ik ben vrolijk, uitbundig, bazig, blij, haastig, gespannen, slaperig of weet ik veel wat, maar ik ben niet rustig.
Het werd een erg drukke, leuke dag. De pony’s zijn goed aangekomen, er is goed gegeten en gedronken, er was een demonstratie voetbal te paard, er zijn sleutels zoekgeraakt en weer gevonden, beestjes geaaid en geknuffeld en nu ben ik moe. Dus ga ik gargelen op de bank, daar word ik eh... rustig van.