Stem

Vroeger had ik een albino kater die niet kon miauwen. Hij opende zijn bekje heel wijd en dan hoorde je na een poosje je “è”. Hij trok daarmee niet bepaald de aandacht van het andere geslacht. Ook heb ik ooit eens een merrie ontmoet die als veulen al een baard in haar keel had. Ze hinnikte kei hard met veel bastonen en misbaar. Niet bepaald damesachtig hoewel ze er wel zo uit zag.
Ocho heeft ook een heel herkenbaar geluid. Het is alleen al leuk om te zien hoe hij een aanloop moet nemen. Hij heft zijn hoofd op naar hetgeen dat behinnikt moet worden, opent zijn muil een behoorlijk stuk en steekt zijn tong een stukkie uit. Op dit moment is dat een erg leuk gezicht omdat meneer dus niet genoeg tanden in zijn bekkie heeft staan lijkt het op een flinke onderbeet. Vervolgens komt er een laag en hees gepiepfluit wat een seconde of wat aanhoud, omhoog en omlaag gaat en eindigt in een laag geüghuhuhugheuheu.
Jammer dat ik dat nou niet kan laten horen. Ik heb wel geprobeerd er een foto van te maken. Maar dat valt met een digitale camera niet mee. De mijne neemt de foto net ietsje later dan ik afdruk en dan krijg je dus veel pogingen met niets. Ik wilde het niet opgeven maar ik had wel een beetje het gevoel dat ik uitgeügeüghuhuhugheu’d werd.