Circus

Toen ik Diever kreeg was hij negen maanden en hij had nog niets veel geleerd. Hij wist dat hij achter een lap aan een stok aan kon rennen, dat hij niet op de bank mocht slapen en hij was keurig zindelijk. Maar verder was hij een blanco blad. Binnen drie weken heb ik hem van alles geleerd, naast mij lopen, wat links en rechts is, dat je leuk met ballen kunt spelen, dat je op stoepranden moet wachten of de baas er nou bij is of niet. Dat het leuk is met andere hondjes te spelen, dat je geen koekjes aan mag nemen van vreemde mensen en ook dat je niet hoort op te eten wat je op straat vind. Het is een slim hondje. Een ding heb ik hem niet geleerd, namelijk pootjes geven. Ik vind dat altijd zo infantiel. Van die hondjes die pootjes geven. Het heeft totaal geen nut, is nergens goed voor en ondersteund alleen maar bedelgedrag.
Nou had ik onlangs een getuige bij het clickeren. Ocho stampte zijn voetjes, schudde met zijn hoofdje, knikte ja op commando, voetbalt enzovoort. De getuige had een sceptische blik en vroeg: “Wat heb je hier nou aan?” En ik stond even verbluft. Tja, daar vraagje wat... Het is natuurlijk nog veel infantieler een paard te zien wat “pootjes” kan geven. Waar ben ik mee bezig??