Vergissen is paardelijk

Toen de tweeling van mijn zus ongeveer een jaar was hebben mijn zus en zwager ze meegenomen naar het strand. De reactie op dit natuurfenomeen was heel verschillend. De een vond zanderige handjes en voetjes erg vies, trok heel vieze gezichten en kwam niet meer van zijn plaats. De ander dook als een tank in het zand en probeerde het zo snel mogelijk allemaal op te eten.
Vandaag is Ocho geïntroduceerd op een van de zandverstuivingen in de Drunense Duinen. Hij wist duidelijk niet zo goed wat hij er mee aan moest. Het voelde zacht onder zijn voetjes en het was weids. Hij trok de conclusie dat dit een nieuw soort gras moest zijn en hij probeerde het zo snel mogelijk allemaal op te eten. Blijkbaar is dat dus een vergissing die meer kinderen maken.