Weer een stapje..

Weer een mijlpaal geslecht. Ocho is er bijna klaar voor, hij heeft nu ook kennis gemaakt met een zadel. Om eerlijk te zijn zie ik hem liever zonder, zo’n zadel is ineens een lelijk gedrocht op zijn rug. Ik denk gewoon omdat ik het niet gewend ben. Het is ook geen mooi zadel nee, het is dan ook merkloos en bedoeld voor het eerste jaar. Ik zou het zonde vinden als ik er mijn dure dressuurzadel op leg en er gebeuren ongelukken mee.
De oortjes bleven wel even in de nek. Maar de koeien die we later zagen op de wandeling maakten nog steeds veel meer indruk dan dat ding op zijn rug.
Hij blijft een erg makkelijk paard, ik kan er van alles op en aan hangen.