Peuk

Ik had vandaag een gevoel wat ik al tijden niet meer gehad heb. Ik zat namelijk na gedane Ocho-arbeid, even lekker buiten uit te puffen. Peuk er bij en starend in het grote niets, nou ja niets. Het was eigenlijk heel mooi, van dat avondlicht wat links van me nog een beetje rossig is en helemaal rechts al sterren laat zien, boompjes in de verte, de lichtjes van huizen een eind verderop en een vleermuisje dat vrolijk rondtolde op jacht naar de eerste muggen.
Wat beschrijf ik dit weer lyrisch. Maar goed of het nou door de peuk kwam, door de vleermuis of door het licht, ik voelde alle spanning wegvloeien en kon gewoon even daar in het hier en nu genieten. Lekker hoor!