Smeer

Ik ben nog van die generatie die opgegroeid is zonder schoenen met klittenband, pas rond mijn twaalfde verschenen de eerste sportschoenen in het straatbeeld. Ik mocht ze niet want ze zouden slecht zijn voor je voeten maar dat doet er nu even niet toe. Voor die tijd werden elke week de schoenen gepoetst. Die stonden dan op een rijtje op een krant. Ze werden gepoetst met zo’n driehoekig borsteltje en een blikje schoensmeer. Dat blikkie dat kon je dan later gebruiken om mee te hinkelen.
Nu achteraf blij dat ik dat allemaal van huis meegekregen heb. Nu geef ik veel te veel geld uit aan rijlaarzen en daar wil ik dus zuinig op zijn. Geregeld zie je me dus aan de zijkant van ons huis in de weer met borstels en zo’n blikkie. Glimmen moeten ze. De terpentijn lucht van de harde schoensmeer in mijn neus. Ik wordt er zowaar melancholisch van.