Audiëntie

Soms begin je van te voren al te wanhopen. Wil je nog wel wat je wilt...?
Ik heb besloten toch maar lid te worden van de rijvereniging. Om daar lid van te worden moet je op audiëntie bij de voorzitter. Ik geloof dat hij in zijn eentje een soort ballotagecommissie is. Ik ben dit als “stadse” niet gewend maar het zal wel.
Hoe dan ook, na twee mislukte afspraken omdat de voorzitter steeds vergeet dat hij met mij een afspraak heeft, begin ik mij af te vragen of ik hier wel mee door wil gaan. Een beste eerste indruk maakt het in elk geval niet. Als het zo al begint komt het dan nog goed? Ik hoop het maar want ik wil het, ik wil het, ik wil het....(en ik wil het nu, nu, nu, nu,)

Varkensboeren is vreemd volk. Nou wil ik niemand tegen de schenen schoppen hoor. (Ik heb afgelopen maart een heel leuke leren kennen.) Maar het blijven af en toe rare jongens. Ik was gewaarschuwd en dus heb ik de ballotage vast in de hand gehouden en het onderwerp niet af laten dwalen naar bijvoorbeeld "Welk merk paard heb je" en "Bent u de enige in de ballotage commissie".
Formulier invullen, klaar is Cees en weg is Mrie.
Nu is dus morgen, ik wil het nu al, maar het is morgen. ;))