In een hokje gestopt

Vanwege sollicitatie activiteiten moet ik mijzelf nogal eens categoriseren. In een hokje stoppen en bedenken in welk hokje ik mijzelf nu weer zal stoppen. In een creatieve bui noemde ik mijzelf een ‘Mensen mens’. Daarmee wordt bedoelt iemand die graag onder mensen is, zich in een omgeving met veel mensen op haar gemak voelt. Voor de baan waar ik op solliciteer een prima eigenschap dus vooruit maar weer.... Het is niet echt gelogen.
Toch, van binnen voel ik mij een ‘Paardenmens’. Maar dat is een titel waar een beetje voorzichtig mee omgegaan moet worden.
Met een echte ’paardenman’ wordt iemand bedoelt die toch minstens al een generatie of wat in de paarden zit.
Met een ‘pennymeisje’ wordt iemand bedoelt onder de 16 die wanhopig haar best doet om sielugge paardjes te redden. Een dressuurmuts is iemand die vooral voor het uiterlijk gaat en intussen tracht zoveel mogelijk wedstrijden dressuur te rijden. Zien en gezien worden. Dan zijn er een groep categorieën die beginnen met een letter: “Z-ruiter, GP-ruiter, SGW-ruiter. Deze aanduidingen hebben iets te maken met het niveau waarop gereden wordt of verwijst naar de tak van sport die bedreven wordt. Springruiter, recreatieruiter, koetsiers en ga nog maar een poosje door.
Ik zou wel gezien willen worden als paardenmens. Dit is blijkbaar een zeer begeerlijke titel. Ik weet al best veel, maar nog lang niet genoeg vrees ik. En mijn ouders zaten vooral in de moestuin dus dat schiet ook al niet op. Laat ik het maar even bij Mensen-mens houden, misschien haal ik dan die baan nog binnen.