Loslaten

Dat het niet zo goed gaat met Ocho heb ik al beschreven. Zijn vachtje ziet er uit als een mottig kleedje wat enkele jaren te dicht bij de kachel gelegen heeft. En omdat hij allerlei vage klachten heeft heb ik er een holistische dierenarts bijgehaald.
Holisme wil zeggen dat er gewerkt wordt vanuit de visie dat alles met alles verband houd en je dus voor oplossingen naar het geheel moet kijken. Alleen het paard of een onderdeel daarvan behandelen kon ik op mijn buik schrijven. Ook ik was het haasje, of eigenlijk was ik vooral het haasje.
Volgens haar gaat het niet goed met Otch omdat het niet goed met mij gaat. Nou dat laatste klopt wel maar zou dat nu werkelijk zo’n effect op Ocho hebben dat hij er kilo’s van afvalt???
Ook heeft ze het gehad over Frits, dat het tijd wordt om hem los te laten omdat ik nu de band met Ocho niet echt de kans geef. Ik voelde mij meteen schuldig, ik had deze gedachte zelf namelijk ook al eens gehad. Het is pijnlijk Frits te laten gaan en echt ruimte te maken voor Ocho en mij. Het verlies van Frits en de toestanden waar ik de afgelopen jaren doorheen moest hebben me meer gedaan dan ik wilde of verwachtte. Ik zit vol met vragen; wat nu...?, is dit goed of dat...? Ik weet niet meer waar ik heen wil. Ik zit vol met emoties die ik vooral niet laat gaan. En volgens haar projecteer ik dat op Ocho, die daar onder lijdt. Ze heeft nu allerlei spanningen uit onze lichamen af laten vloeien.
En of ik er nou in geloof of niet, ik voel mij beter. Ocho ging er uitgebreid bij staan geeuwen, doet ie anders nooit...Hij deed ook liever dan lief tegen me. Met zijn neus tegen mijn gezicht gedrukt zachtjes blazen en knufselen. Nou dat was in elk geval welkom, een beetje troost van mijn knollie. Wij samen...mmmmmm.