Sokken

Twee keer per dag loop ik hetzelfde stukje, van en naar de weide. Ik loop op mijn rubberlaarzen met daarin het liefst mijn favoriete sokken. Deze sokken kocht ik in 1992 bij mijn bergschoenen. Het paar schoenen waarmee ik de halve wereld gezien heb en die onlangs tot mijn groot gemis zijn gaan pensioneren. Die sokken hebben net als de schoenen ook de halve wereld gezien, maar toch heb daar wat minder binding mee. Het zijn gewoon fijne sokken. Blijkbaar onverwoestbaar, alsof ze nog van voor de oorlog zijn.
Sinds ik op rubberlaarzen op en neer loop stroppen mijn sokken op onder mijn voeten. Ze vinden die laarzen niet fijn en bewegen zich zeer snel richting “uit” zonder dat ik er enige controle op heb. Bij aankomst in de wei zitten ze nog net goed genoeg en laat ik het dus. Maar op de terugweg loop je dan met twee paarden door modder en over ongelijke grond met een soort hoge hak onder de holte van je voet. Hompelen noem ik dat en het is niet comfortabel.