Faula

Heel lief krijg ik geregeld een verslagje van Ad over het welbevinden van Faula. Zij was het laatste jaar de vriendin van Frits. En ze hielden erg van elkaar. Van Frits mocht er niemand in de buurt van Faula komen behalve Aarla. Aarla was het pleegkind van Faula. Met z’n drieen stonden ze de hele zomer in de wei. Omdat er niemand echt omkeek naar Faula heb ik haar”geadopteerd”, tijdelijk hoor, ik wist dat ze rond oktober weg zou moeten. Haar eigenaar had het stalgeld vooruit voldaan en per oktober zou dat op zijn.

Faula was op leeftijd en ze zat een beetje raar in elkaar. Het leek er op dat haar bekken of heup ooit eens gebroken was geweest. Ze had een heel scheve heup en tijdens het draven gaf ze het gevoel dat je op een fiets zat met een flinke slag in het wiel. Toen de tijd daar was hebben we een ander adoptieadres voor haar gezocht. Het was dat, of ze zou naar de markt of slacht gaan. Ze is terechtgekomen op de zorgboerderij van Ad. En zo te zien is ze erg gelukkig daar. Ik wordt van de verslagjes van Ad en heel blij maar ook heel verdrietig. Ik mis Frits zo. Het is een nieuw jaar. Ik ben dat ingegaan zonder Frits en dan krijg ik zo’n attent en lief berichtje over Faula. Zit ik hier weer tranen met tuiten te janken.