Altruistisch?? Neu, dacht het niet...

De buurman van Ocho aan de linker kant is Dycus. De baas van Dycus is ziek en heeft mij opgebeld om met een snotverkouden kraakstemmetje te vragen of ik Dycus beweging wil geven. En dat wil ik wel. Dat is zelfs een langgekoesterde wens maar dat weet zij niet. Dycus ziet er namelijk zo lekker soepel uit. Hij loopt zo lekker voorwaarts en lichtjes. Hem zien springen is wat mij betreft en lust voor het oog. Onder het mom van: "Tuurlijk zorg ik wel voor jouw paard, geen enkele moeite". Heb ik dus de kans eens te voelen hoe hij loopt.

Hij vond het en beetje raar dat ik hem het zadel oplegde in plaats van zijn eigen baas. Ocho stond met grote ogen toe te kijken. "Lichtelijk jaloers": interpreteerde ik. Het werd een heerlijk half uurtje. Dycus voelt inderdaad net zo super als het er uitziet en echt alle knoppen zitten er op. Dat was ook wel weer eens lekker.
Vervolgens het beest verzorgt met een warme uitzweetdeken en en bakje muesli met haver. Goed afkoelen en de wei weer op. Wat hebben we het goed he....