Houwdoe-war
Twee keer is het me overkomen dat ik midden in het bos me kon frustreren over een in de verte verdwijnend paard.
De eerste keer met een jong verzorgpaard. Dier trok zich gewoon los stapte aan, nam een drafje voelde vervolgens de vrijheid lokken en peerde hem. Na duizend doden gestorven te zijn is het beest gevangen door een passerende fietser. Haar eigenaar deed er niet zo moeilijk over. Pfffffffff
De tweede keer was het mijn “leasepaard”. Toen er enkele militairen uit de bosjes vielen schrokken we zo dat Mrie er naast lag en hij op weg naar huis ging. De eigenaar van een pensionstal waar hij passeerde heeft hem met de fiets achtervolgd en gevangen.
Nu was het de baas van B die dodelijk ongerust achterbleef en Bradaigh die zich de vrijheid goed deed smaken. Eerst knoerhard een rondje in het veld waar we waren. Toen via de sloot, die hij te laat zag, in rengalop richting huis. Wat een tempo had die jongen. Ocho had in galop geen enkele kans hem bij te houden, in elk geval niet met mij op zijn rug...En foetsie was meneer.
Toen we hem uiteindelijk weer vonden keek Bradaigh zo opgelucht...De baas van B was intussen 10 jaar ouder, maar hij herkende haar nog wel. Ik ook wel, maar dat kwam doordat zij ook zo opgelucht keek.
De eerste keer met een jong verzorgpaard. Dier trok zich gewoon los stapte aan, nam een drafje voelde vervolgens de vrijheid lokken en peerde hem. Na duizend doden gestorven te zijn is het beest gevangen door een passerende fietser. Haar eigenaar deed er niet zo moeilijk over. Pfffffffff
De tweede keer was het mijn “leasepaard”. Toen er enkele militairen uit de bosjes vielen schrokken we zo dat Mrie er naast lag en hij op weg naar huis ging. De eigenaar van een pensionstal waar hij passeerde heeft hem met de fiets achtervolgd en gevangen.
Nu was het de baas van B die dodelijk ongerust achterbleef en Bradaigh die zich de vrijheid goed deed smaken. Eerst knoerhard een rondje in het veld waar we waren. Toen via de sloot, die hij te laat zag, in rengalop richting huis. Wat een tempo had die jongen. Ocho had in galop geen enkele kans hem bij te houden, in elk geval niet met mij op zijn rug...En foetsie was meneer.
Toen we hem uiteindelijk weer vonden keek Bradaigh zo opgelucht...De baas van B was intussen 10 jaar ouder, maar hij herkende haar nog wel. Ik ook wel, maar dat kwam doordat zij ook zo opgelucht keek.
5 reacties:
O ja erg he. Vroeger gingen wij op de hei in Hilversum rijden en daar was een ponietje die de gewoonte had in volle galop prompt stil te gaan staan als hij een lekker polletje gras zag. Dan zeilde de berijder over zijn nek en nam Tippie vervolgens de benen dwars door de stad richting stal...Gelukkig nooit iets ernstigs gebeurd..
Ben nog steeds van slag, ha ha =S
Kon gisteren ook niet echt opstarten op stal, dus heb er maar een thuis bankhangdag van gemaakt. Dan kan ik misschien mijn paardje vanavond weer rustig knuffelen.
Mrie, hopelijk maken we (of ik) het nooit meer mee!!
Yvie
Wel een erg toepasselijk plaatje overigens, tot de grijns toe klopt het helemaal :)
Yvie
Nog nooit meegemaakt gelukkig! Als ik eraf viel tijdens een buitenrit bleef op de een of andere manier mijn hand hardnekkig aan de teugels hangen...en gaven mijn trouwe viervoeters het "houdoe-war" idee op. Wel heb ik regelmatig andermans paarden gevangen, te paard. Da's gaaf! Keihard erachteraan...dan weer niet TE hard...om hem niet gekker te maken dan ie al is...en hopla..teugels pakken...en HOOOOOOOOOOOOO maar... . En vervolgens in een rustig drafje weer terug naar de zand spugende, boos kijkende, eigenaar...hopla er weer op, en weer lekker verder rijden. Heerlijk! Ik heb toch altijd een beetje het gevoel gehad, van he...gelukkig zijn/haar paard is toch niet alleen die drukke weg over gegaan.. . Joyce X
Oeh da's wel stoer Joyceke. Ik ben zo nog nooit de held geweest. Lijkt me ook wel leuk eigenlijk.
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage