Leasepaard

Ja dat bestaat, het fenomeen Leasepaard. Met een overeenkomst waarin de duur en afspraken over wie nou wat betaald en waarom.
Ik had er ook een, Mirakel heette hij. Wat een gedrocht van een naam. Het dier kon er ook niks aan doen dus we deden het er maar mee.
Een leasepaard leek me een goede ervaring voordat ik zelf een paard zou kopen. In theorie een goed idee. In de praktijk bleek het een ramp.
Allereerst was het een rotbok. En dat zeg ik niet snel. Absoluut geen klik met het beest, hij was stoïcijns, op zichzelf, introvert en chaggerijnig of hij was continu aan de drugs. En bij mijn weten stond er alleen maar gras zonder dubbele S aan het einde, in de weide.
Zijn eigenaar en ik hadden een keurig contract opgesteld. Zij had alleen niet begrepen dat het de bedoeling was dat je dan je aan die afspraken houdt. Er was al snel onenigheid en hopla als een mirakel verdween de bok weer de trailer in naar huis. Het was dus een zeer goede ervaring, veel geleerd en veel centen verloren.
Dat ik voor een eigen paard gekozen heb kwam voort uit deze mislukking. Hoe kort of lang het duurt en wat voor rotbok het ook is, niemand kan het dan nog ophalen, verkopen, rijden, verzorgen, knuffelen, whatever...behalve IK. Me myself and I
En spijt heb ik daarvan nog geen dag gehad.