Happy endings
Ik houd erg van leer. Als ik moet kiezen tussen het sterkere kunststof en leer dan blijft het een hele opgave om niet voor leer te gaan. Het leer dat ik heb moet dan ook goed verzorgd worden, het is al met al tamelijk kostbaar.
Zo ook mijn rijlaarzen. Die worden elke week gepoetst en ik bewaar ze met lege spaflessen er in zodat ze niet stiekem inzakken. Omdat ze zo duur zijn wil ik er toch wel drie jaar in kunnen “wonen”. Dat onderhoud moet dus gewoon.
Mijn huidige paar heb ik gekocht in september 2005 en ze zien er nog echt goed uit. Maar onlangs ging het mis en ik kon het niet voorkomen. Het treklipje van de rits brak af, en dat is verrekte lastig. Dus naar de schoenmaker en daar moet ik even niet opgelet hebben. Het vervangen van het lipje was geen enkel probleem, pffff. Maar toen ik mijn laarzen weer wilde gaan gebruiken klopte er iets heel erg niet. Het binnenzooltje en het losse hakje wat ik gebruik waren verdwenen. Hoezo is het nodig die dingen er uit te halen bij het aanzetten van een nieuw lipje????
Het effect was onbruikbaar, een voet die rond klotst in een plots te ruim geworden schoen zonder enige voetbed. Kreukels in het leer die niet meer zitten waar ze horen.
Bij elke stap had ik een gevoel alsof ik ongemerkt van een stoeprand afstapte. Een gevoel wat iedereen wel kent. Een stap alsof je een meter in de leegte stapt, je rug een vreemde bocht naar opzij moet maken en je heup plots moet kantelen, in mijn geval naar links. Het doet je evenwicht geweld aan, die snapt het niet meer en je gang is eventjes erg ongebalanceerd en wankel. Intussen hoop je dat niemand je misstap gezien heeft.
Ik ben geneigd om naar de winkel te rennen en nieuwe hakjes en zooltjes aan te schaffen. Maar elk bezoek aan een paardenwinkel blijft een aanslag op mijn geld. Dus ik informeerde bij de afdeling gevonden voorwerpen van de schoenmaker. En jawel daar waren ze zich al aan het afvragen welke schoen dit zooltje zou passen. Morgen is de hereniging van laars, zooltje en hakje en wat zullen ze blij zijn...
En ik ook.
Zo ook mijn rijlaarzen. Die worden elke week gepoetst en ik bewaar ze met lege spaflessen er in zodat ze niet stiekem inzakken. Omdat ze zo duur zijn wil ik er toch wel drie jaar in kunnen “wonen”. Dat onderhoud moet dus gewoon.
Mijn huidige paar heb ik gekocht in september 2005 en ze zien er nog echt goed uit. Maar onlangs ging het mis en ik kon het niet voorkomen. Het treklipje van de rits brak af, en dat is verrekte lastig. Dus naar de schoenmaker en daar moet ik even niet opgelet hebben. Het vervangen van het lipje was geen enkel probleem, pffff. Maar toen ik mijn laarzen weer wilde gaan gebruiken klopte er iets heel erg niet. Het binnenzooltje en het losse hakje wat ik gebruik waren verdwenen. Hoezo is het nodig die dingen er uit te halen bij het aanzetten van een nieuw lipje????Het effect was onbruikbaar, een voet die rond klotst in een plots te ruim geworden schoen zonder enige voetbed. Kreukels in het leer die niet meer zitten waar ze horen.
Bij elke stap had ik een gevoel alsof ik ongemerkt van een stoeprand afstapte. Een gevoel wat iedereen wel kent. Een stap alsof je een meter in de leegte stapt, je rug een vreemde bocht naar opzij moet maken en je heup plots moet kantelen, in mijn geval naar links. Het doet je evenwicht geweld aan, die snapt het niet meer en je gang is eventjes erg ongebalanceerd en wankel. Intussen hoop je dat niemand je misstap gezien heeft.
Ik ben geneigd om naar de winkel te rennen en nieuwe hakjes en zooltjes aan te schaffen. Maar elk bezoek aan een paardenwinkel blijft een aanslag op mijn geld. Dus ik informeerde bij de afdeling gevonden voorwerpen van de schoenmaker. En jawel daar waren ze zich al aan het afvragen welke schoen dit zooltje zou passen. Morgen is de hereniging van laars, zooltje en hakje en wat zullen ze blij zijn...
En ik ook.
3 reacties:
Een verhaal naar mijn hart.
Want behalve de baas van degene die denkt dat hij de baas is, ben ik ook nog eens een heuse "rijlaarzen-fetisjist".
He Mrie, ik lees altijd graag je blog maar nu ben ik toch echt de draad kwijt, ik kan me namelijk nog herinneren dat je bij ons op stal ook een windhondleenhondje had en daarna pas Diever, maar aangezien ik pas sinds 2002 daar sta, moet ik me vergissen of niet? Ik dacht dat je Diever pas vanaf 2002 had....
Nee schat, ik heb wel een poosje twee windhondjes gehad die helemaal van mij waren maar daar werd Diever zo depressief van. Dat was Tobias, Bruine rug, witte buik lange staart en grote zwarte oren.Die is toen maar weer gaan verhuizen.
Ik had Diever eerder dan ik Frits had....en langer ook. (Boehoe)
Hoe gaat het met jouw schatteboutendobbydebobby??? Blaft ze al met een vlaamse tong?
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage