De meisjes van Verkade

Het doet mij steeds veel plezier om de paarden te horen en zien eten. Ze hebben allemaal hun eigen eetgewoontes. B heeft voor zijn stal een grote oude olieton staan waarin hij zijn hooi opgediend krijgt. Hij heeft namelijk onbeperkt hooi en daar maakte hij een rommeltje van. Nu is die rommel wat makkelijker op te ruimen (lees; terug in zijn ton te stoppen) en gooien we wat minder hooi weg. Ook zijn er een paar schrokkers die met driftige gebaren als wildemannen op het voer aanvallen alsof ze bijna omkomen van de honger. En dan is er nog een heerschap die denkt dat iedereen zijn voer af wil gaan pakken, wat dus nooit gebeuren zal.
Ocho heeft ook iets raars. Hij sopt... Met een delicaat gebaar pakt hij wat hooi of kuil in zijn muil stopt dat dan in zijn waterbak. Pakt het dan opnieuw om dan pas te kauwen en slikken.
Zijn eetgewoonte levert een onvoorstelbare zooi op. Hij kan niet zonder morsen soppen. En doordat hij zoveel water eet is zijn mest vaak gedeeltelijk van de dunne. Daarin staat hij dan met zijn bal te spelen, of hij gaat er eens lekker in liggen rollen of slapen. Zelfs zijn oren zitten soms onder de smurrie. Dan is er nog zijn waterbak waar altijd halfverteerde stukjes hooi, stro en kuil in zit. Brrr, vies en koud en dat mag ik dan weer schoonmaken. Als het nou koekjes waren en warme thee....