Boswachter

Diever loopt altijd los, behalve als we een winkel in gaan, dan vind ik het wat onbeleefd. Ik ben er één keer door de politie op aangesproken, maar toen ging Diever prompt naast mijn fiets zitten toen de agente me aanhield. Doet hij anders nooit en het maakte indruk. Hij moest aan het riempje wat ik juist die dag niet bij me had. Of ik de volgende keer aan zijn riempje wilde denken. Nou, ik denk er trouw aan.
In de Drunense Duinen zijn gedeeltes waar honden los mogen lopen. Vaak is daar ook een stuk duin bij daar waar geen echte paden meer zijn. Dat is dus de enige plek waar ik met Diever en Ocho samen niet in overtreding ben. Toch speelde de boswachter het klaar om juist op zo’n stuk me aan te spreken over mijn “loslopende” hond. Ook voor het eerst overigens en naar ik hoop voor het laatst. Boswachters weten het altijd nog zo goed als ze je al een keer gewaarschuwd hebben.
Het argument was dat je vanaf een paard je hond toch niet kunt controleren, zeker niet als het een windhond betreft. Als hij wild ziet gaat hij er zo achteraan. De man was duidelijk op de hoogte. Ik ben braaf rustig gebleven en heb verteld dat ik hem altijd scherp in de gaten houd en dat Diever luistert als ik hem op tijd terug roep. En het is waar, één keer is hij achter wild aangegaan en heb ik hem binnen 30 meter sprint terug kunnen roepen.
De boswachter vond ook dat als zo’n hond gaat rennen je niet snel genoeg van je paard af kunt komen om hem tegen te houden. En dat is het nou net. Ik kan beter op Ocho blijven, dan kan ik Dief misschien nog een beetje bijhouden....
Het hele geval liep met een sisser af, het had ook al te raar geweest als ik juist op dat stuk duin een bekeuring gekregen hadden.