Rondzingen

Er was een zieke die niet meer beter kon worden en nu is hij er niet meer. Hij is net als m’nne Frits zachtjes ingeslapen. Omdat er dan altijd zoveel emoties zijn op stal besloot ik er niet bij te willen zijn. Ik bleef lekker thuis, geen zin in zoveel toestanden om me heen. Ik zei het jochie gedag, goeie reis en de groeten aan Frits en heb hem niet weer gezien.
Nu liet ik mij later tegen een paar stalgenoten ontvallen dat ik mij afvroeg waar de operatie plaats gevonden had. Nadat Frits was ingeslapen was het paard van het weitje waar dat gebeurde een paar dagen flink van slag. Ze vond het maar niks die lijkenlucht in haar wei. Maar niemand wist waar en ik dacht er verder niet over na.
Vertelt de directeur mij een paar dagen nadien dat “men” vond dat de paarden zo onrustig waren doordat het zieke dier daar ingeslapen was.
Hij had er wel pret om want dat was namelijk heel ergens anders gebeurt, ver buiten zicht, geur of gehoorsafstand van de rest. Hoe ze daar nou toch bij kwamen...?
Ofschoon ik dat op mijn vingers na kon tellen heb ik maar even niks gezegd. Dingen die ik zeg duiken namelijk later opnieuw op, maar dan anders...