Kinderziektes

Mijn baby, noem ik hem wel eens... Of dan hoor ik mijzelf zeggen: “hij is nog maar een baby”. Wel een baby van 500 kilo waar je bovenop kunt gaan zitten, maar dat maakt niet uit. En sommige dingen van hem zijn ook zo babyachtig, dat hij zijn hoofd achter mij kan verstoppen als hij iets spannends ziet. ‘Koekoek, als ik het niet kan zien is het er niet’
Hoe hij kan kijken als hij staat te suffen in de weide. En al die lieve zachte haartjes, dat nog dunnige van een veulen. Hij is nog duidelijk in de orale fase en moet alles vastpakken met die klepperende lippen van hem.
En zoals een echte moeder maak ik mij zorgen als er ook maar even iets mis lijkt te zijn. Deze keer over zijn billen. Zijn blote billen, hij schuurt ze kaal, ze zijn helemaal schilferig en ik kan de haren die nog aan de randjes zitten er bij plukken tegelijk afkrabbelen.
Happy Appie zei dat het kinderziektes waren..... En de kleuterjuf wist het zeker, Ocho heeft luieruitslag....Nou jaaaa!
Dan moet ik mij dus als zijn moeder opstellen en alsof het de gewoonste zaak van de wereld is luierzalf gaan halen. Voor een paard wel te verstaan, zou één potje genoeg zijn?