Keep on dreaming

Het is maar wat je er voor over hebt, het hebben en rijden van een eigen paard. Als het aan huis kan staan dan valt het allemaal wel mee. Dan ben je natuurlijk wel de kosten van voer, verzorging, tuigage, en medisch kwijt maar dat is het dan. Op pension wordt het al snel een heel ander verhaal. Ik kan best een paard er bij kopen, ik kan het alleen niet rijden. Paarden zijn net als auto’s, de aanschaf is een flink bedrag, maar daarna betaal je je nog eens elke maand blauw aan van alles en nog wat.
Een verstandige mevrouw zei onlangs tegen me: “En ik ga er echt mijn vakantie niet voor opgeven” Ik was het helemaal met haar eens. Maar nu ik er nog eens langer over nadenk doe ik dat, ben ik bang, al jaren.
Natuurlijk heb ik nog wel ergens een lijstje met bestemmingen waar ik eigenlijk nog wel naar toe wil. Op het verlanglijstje staan Mongolië, een hondenslede tocht in Finland, IJsland en Kamchatka en ik wil mijn man the westcoast in Canada nog eens laten zien. Maar het komt er nooit van. Er zijn altijd dingen die belangrijker zijn en dus wordt er niet voor vakanties gespaard. Die dingen die belangrijker zijn voor mij, zijn voornamelijk paard, paard en nog eens paard. Daar ligt prioriteit nummer één. Dat paard is mijn alles, mijn vakantiegevoel, mijn weekeinden en het liefst ook nog eens door de week, mijn ontspanning, mijn troost, mijn maatje, mijn zonneschijn en sneeuw. Als ik op vakantie zou gaan dan zit ik me in den verre op te vreten of ie het wel goed heeft en dat ik hem zo mis. Nee dan neem ik hem liever mee. Met man, hond en paard op vakantie, kwijl.....Dus neem ik mij weer eens voor te gaan sparen, and keep on dreaming.