Schobberdebonkerig

Mijn man gebruikt wel eens Bargoense woorden. Bargoens of dieventaal is een term voor de geheimtaal die in Nederland in de eerste helft van de twintigste eeuw werd gehanteerd door lieden aan de zelfkant van de maatschappij, zoals leden van de onderwereld, landlopers en rondtrekkende handelaren. Woorden als knaak, joet en patjepeeër. Het woord waar mijn man het meest van houdt is schobberdebonkerig. Hij kan dat ook fijn vaak gebruiken want het betekent zoveel als slordig werk leveren. En dat doe ik echt nooit... Daarom wil ik ook echt goed oefenen voor de wedstrijd in april. Ik wil in elk geval ‘alles’ goed afwerken en dat is een echte uitdaging voor me. Oefenen oefenen oefenen... Trailer oefenen... hij loopt er al aardig op, vooral als hij brokjes in het verschiet heeft. Oefenen op formuliertjes... ze zijn op de post gedaan. Oefenen op de proefjes... echtwel zweten. Oefenen op vlechtjes...

Daar oefen ik nou al sinds de kleuterschool op, maar het blijft moeilijk. Ik weet niet of het komt omdat ik linkshandig ben maar ik vlecht blijkbaar anders dan andere mensen. Ik vlecht namelijk onderdoor in plaats van bovendoor. Mijn vlechtjes worden ook altijd krom, te strak en schieten aan het einde los... En vlechten moet dus ook gedaan worden voor de wedstrijd. Na een boel zuchten, steunen en mijzelf afvragen waarom ik dit ook eens weer eens wilde was ik trots op het resultaat. Toch moet ik nog heel veel oefenen, heel veel. Ocho werd met zijn nieuwe kapsel uitgelachen in de rijhal. Er zaten knotjes in zijn manen, schobberdebonkerig, maar ze zaten er in!