Schobberdebonkerig II

Het blijft nog even spannend, Ocho vervoeren. Dus hadden we ijverig geoefend met de trailer van de Z-amazone. Inmiddels liep hij er erg makkelijk in. En nu kwam de vuurdoop, Ocho moest een onbekende trailer op waar al een paard in stond. Deze trailer bleek enigszins ouder en lager dan die waarmee we geoefend hadden. Ik hield dan ook mijn hart vast. Dit vervoer was nogal schobberdebonkerig.
Het kostte dan ook heel wat moeite om hem er van te overtuigen dat dit hetzelfde was (hij is natuurlijk ook niet dom).
Ocho had al snel door dat het aannemen van een worteltje het risico met zich meebracht in de trailer te eindigen en trapte er dus niet meer in.
We hebben het met wat meer druk aangepakt, een lijntje achter de billen, Mrie naast zijn kont en zij om voorwaarts te drijven, een ander die stevige druk op zijn hoofd gaf en er voor zorgde dat hij zich niet stootte én nog een bak wortels voor als hij er eenmaal in was. Het leek wel alsof hij zich maar gewoon overgaf omdat hij door had dat er toch niets tegen te doen was. Rijden maar...