Happy met haar Appie

In een blog probeer ik geen namen te noemen. De persoon in kwestie weet het meteen als het over hem of haar gaat, maar dat hoeft de rest van de wereld niet te weten. Soms kan ik er niet omheen en geef ik een bijnaam. Ik verzin iets en blijf die persoon ook verder zo noemen of de blog. De kleuterjuf had bijvoorbeeld een hele schaar jonge knollies op stal waar zij ijverig voor zorgde. Kanjer is en blijft een kanjer om te veel redenen om op te noemen. De baas van B, is de baas van Bradaigh. En er is ook de baas van degene die denkt dat hij de baas is. Onlangs schreef ik over de baas van Dycus. Zij was een beetje teleurgesteld over haar naam. Een “Baas van...” was er al. Nu verzocht zij dus om een andere naam....
Daar kan ik dan makkelijk dagelijks een poos over denken. Maar een bijnaam verzinnen op verzoek is niet makkelijk. Zij is zorgzaam, een beetje op zichzelf, fanatiek, gedisciplineerd, een vroege vogel, Happy met haar Appie, behulpzaam. Wat moet ik daar nou van maken...