Niet vervelend

De drukke tante heeft niet zoveel tijd om zelf haar paard beweging te geven. Te druk druk druk druk druk. Haar Eénoog wordt al wat ouder en wordt zo langzamerhand wat stijver. Tante was zich er dus van bewust dat Eénoog wat meer nodig had dan zij hem nu kan bieden en zocht een bijrijder. Er volgde een hele uitgebreide instructie met o.a.waarom hij echt beenbescherming gereden moet worden. En op welke momenten dat hij allemaal een klontje krijgt en nog wel wat dingen.
Ik houd niet zo van beenbescherming. Het maakt de pezen erg warm en in 99% van de gevallen is het volslagen onnodig. Het staat dan zo “leuk” samen met een bijpassend dekje. Gelukkig is de drukke tante helemaal niet zo... Ik ben dus braaf met bescherming gaan rijden, klotsflapklots. Echtwel nodig bij Eénoog.

Het verhaal van die klontjes daar werd ik toch wel lichtelijk recalcitrant van. (Ik blijf ook echt mijzelf hè). Eénoog heeft pech wat mij betreft.... Geen klontje als hij stil blijft staan, als hij het bit aanneemt, als de beenbescherming er om zit, als hij in de bak is, als hij klaar is, heel zielig...
Om het goed te maken heb ik hem Ocho’s voerbal geleend, met gezonde brokjes.
Eénoog mag dan een oude baas zijn, maar met wat aanmoediging van mijn kant had hij het zo door. En terwijl hij zich vermaakte droogde hij langzaam op onder zijn dekentje. Helemaal niet vervelend hoor, om nog een poosje binnen te moeten blijven.