Verveeloor

Op de eerste stal kreeg ik na een aantal jaar een stalgenoot waarmee ik niet door een deur kon of wilde. Omdat ik steeds chagrijnig werd als ik op stal kwam (de man was er altijd) ben ik uiteindelijk maar weg gegaan. Spijt als haren op mijn hoofd. Maar daar is het zo dat als je eenmaal weg bent je niet meer terug hoeft te komen...

Op de tweede stal kwam de eigenaar zijn afspraken niet na, paarden stonden veel te weinig buiten en toen ik na een maand al opzegde heeft mijn paard een aantal dagen geen eten en geen schone stal gehad. Boos dat ik was!

De derde stal was heerlijk. De eigenaar was een boer en hij had zo zijn manieren, maar daar pastte ik me wel aan aan. Klein stalletje, leuke stalgenoten, midden in de natuur, kortom helemaal goed. Helaas kwam de boer te overlijden en hield de droom op te bestaan.

De vierde stal begon leuk, hij was heel groot maar toch best gezellig, leuke stalgenoten, mooie binnenbak, goede omgeving, allerlei activiteiten werden er georganiseerd. Minpunten; Elk paard had een eigen weitje van ongeveer tien bij tien, de paarden gingen naar mijn smaak te weinig naar buiten. Als het regende had de eigenaar geen zin om nat te worden en zette hij ze niet buiten. Omdat hij ze allemaal aan de hand buiten zette was hij met ongeveer 45 paarden ook wel even bezig.
Reden om weg te gaan: De man was in mijn ogen een draak en had beter varkensboer kunnen blijven. Heel jammer, want voor de rest had ik er toch wel willen blijven. Maar hij maakte onderscheid tussen zijn klanten en ik was diegene waarop continu gevit werd. Ik kon werkelijk niets goed doen en daar werd ik dus niet vrolijker van. Ik merkte dat ik uit ging rekenen wanneer de eigenaar er niet zou zijn om dan pas te gaan rijden. Maar dat is natuurlijk ook niks. Na een laatste knallende ontlading was ik het zat. Achteraf bleek ik niet de eerste en ook niet de laatste die hier last van had.

De vijfde stal was een noodoplossing omdat ik stel op sprong wegwilde bij de vierde. Het was bij de kleuterjuf en de baas van degene die denkt dat hij de baas is en het was heel leuk. Hier moest je zelf mesten en er was weinig ruimte voor weidegang. Toen ik een andere baan kreeg en echt niet meer elke dag zelf kon mesten en buiten en binnen zetten moest ik helaas op zoek naar de zesde stal...

De zesde stal; daar sta ik nu. Ik moest er even wennen. Ik ben er naar toe gegaan omdat het dichterbij huis was, de eigenaar aardig leek, ik er al iemand kende en er weide genoeg was. Achteraf een schot in de roos. Ik hoop maar dat het zo blijft want als er weer een verveeloor als nieuwe klant komt dan kun je zo in de aap gelogeerd zijn.