Les geleerd

Hoe zit het ook al weer: Ik wil paard op weide, zonder ijzers, zonder dekens, zonder supplementen en gewoon omgemodificeerd eenvoudig voer, met veel ruwvoer, vriendjes en een sociaal leven. Samen kunnen we dan veel lmjk beleven en bij voorkeur een afwisselend leven. En met vriendelijke hulpmiddelen (daar is dat woord weer), niet persé bitloos maar het mag wel, niet persé boomloos maar ik sta er wel voor open.
Nu, bij Dees is het heel fijn, maar er is een ding wat zij mij niet voldoende kan bieden en dat is “paard op de weide”
Ik ben op mijn knieën gegaan om terug te kunnen naar de Leijehoeve. Het was niet eens moeilijk, wel spannend. Nu ben ik rancuneus. Ik kijk wel uit om weer zoveel energie te stoppen in de bedoening van een ander. Ookal hield ik mij voor dat ik daar voor mijn eigen plezier zoveel gegeven heb, uiteindelijk verwacht ik er wel wat voor terug. Loyaliteit bijvoorbeeld.
Ik heb mijn les wel geleerd, het duurde even en hij was duur, maar goed.
Nu dit alles duidelijk is rest mij met een loden hart, op zoek te gaan naar stal met weide, waar paard elke dag weer of geen weer gewoon buiten komt.
Ik bemerk dat ik niet meer op zoek ben naar het neusje van de zalm, maar gewoon een stal wil dicht bij huis waar ze dat hebben. Ik kan het toch niet beter krijgen dan ik nu heb en ooit had.