Alweer eerste keer

Ja ja, een heuse buitenrit, met back up van Juul en Claudia. (Ze waren eigenlijk niet echt nodig, maar ja je weet maar nooit met een paard) Hier even poseren voor ons huis.
Hilarisch was wel dat toen alle hulptroepen klaar stonden, bleek dat ik het zadel thuis had laten liggen; Handig....

Tatadadaaaaah

Drang

Lang geleden vertelde mijn schoonzus me dat zij een onweerstaanbare drang ontwikkelde om in kinderwagens te kijken. Als ik op de weg ben en ik tref een paardentrailer onderweg dan moet ik gewoon even kijken of er ook echt een paard instaat en wat voor kleur hij is. Dat moet, ik ben in staat flink vaart te minderen en niet op de weg te letten... Ik moet het zien. Mijn grootste teleurstelling is wanneer ik ontdek dat er geen paard in staat maar een inboedel of iets dergelijks. Nix an, fake, niet echt.

Mijn schoonzus heeft inmiddels twee pubers.

Rustig hier hè

Het valt zelfs mij op dat er hier de laatste tijd niet zo veel nieuws meer gemeld wordt. Sinds ik een heel drukke werkende vrouw ben zit mijn hoofd veel te vol om te mijmeren over alles wat ik om mij heen zie,. Als ik niet werk dan ben ik blij dat ik mijn hoofd een keer leeg heb. Als ik dan toch probeer een blogje te schrijven dan komt er niets naar boven. Er is geen ruimte.
Bovendien moet ik zeggen dat ik in de spaarzame momenten dat ik vrij ben liever naar Ocho toe ga dan dat ik over hem schrijf.
En ik wil nog zoveel doen; Met Claudia Nosey weer eens uitproberen, op visite gaan bij de andere paardjes mensjes in de oude stal. Met Emma, het dochtertje van mijn vriendin gaan wandelen met Ocho, de verjaardag van de lieve oude taart vieren enzovoort...
Was ik maar zo rustig als het hier is...

Planning

Wanneer wat gedaan moet worden werd ooit opgehangen aan de heiligen die vereerd werden. Een voorbeeld daarvan zijn de ijsheiligen op 11,12 en 15 mei. Pas daarna mochten de vorstgevoelige planten naar buiten. Zo waren de boeren er zeker van dat er niets zou kapot vriezen. Anderen hebben iets met een R in de maand.
Ik vind dit een rare manier van plannen. Zoals we allemaal weten doet het weer wat raar soms. Met wel twee nachtvorstjes was deze winter de warmst gemeten ooit. Nu is het al weer twee dagen dertig graden geweest. En hoewel ik overal de koetjes weer in de weides zie mogen bij ons de paardjes nog niet de hele dag de wei in. En ik ken meer adressen met die regel. Nee het moet eerst Koninginnedag/1 mei zijn. Het maakt wel van koninginnedag een extra leuk feestje.

Snoet

De vraag die in de brieven rubriek van de BIT gesteld werd ging over paarden die als ze achter je staan of lopen zachtjes duwtjes geven in je rug. Frits deed dat ook en het gaf me een fijn gevoel van intimiteit. Hij deed dat alleen bij mij.
Hij begon daarmee toen we ongeveer een half jaar samen waren en we voor het eerst samen een trektocht gemaakt hadden. Tijdens die tocht is er iets verandert tussen ons. Hij is me toen echt gaan vertrouwen. Vanaf die tijd was het “ Wij samen.”
Het was dan ook een koude douche voor me dat het antwoord van paarden gedragskundige Machteld van Dierendonck luidde dat het totaal geen betekenis heeft. Ik ben wel nieuwsgierig waar zij dit op baseert.
Ocho laat zijn affectie ook duidelijk zien. Dan zitten we samen in het gangpad van de stallen, dat wil zeggen; ik zit hij staat. Steeds buigt hij zijn hoofd naar me toe om maar gekroeld te worden. Ik speel met zijn lippen, tanden, neus snoet. En hij probeert dat terug te doen op mijn hoofd rug of schouders.
Zo zat ik dus te kroelen en wat foto’s van snoeten te maken. Terwijl ik de foto’s even terug kijk op de camera duurt het Ocho te lang. Hij neemt zachtjes mijn mouw tussen zijn lippen en trekt er met kleine rukjes aan. AANDACHT!!! Als ik niet reageer briest hij eens lekker in mijn nek... Dat doet hij nou alleen bij mij.

Weer een stapje..

Weer een mijlpaal geslecht. Ocho is er bijna klaar voor, hij heeft nu ook kennis gemaakt met een zadel. Om eerlijk te zijn zie ik hem liever zonder, zo’n zadel is ineens een lelijk gedrocht op zijn rug. Ik denk gewoon omdat ik het niet gewend ben. Het is ook geen mooi zadel nee, het is dan ook merkloos en bedoeld voor het eerste jaar. Ik zou het zonde vinden als ik er mijn dure dressuurzadel op leg en er gebeuren ongelukken mee.
De oortjes bleven wel even in de nek. Maar de koeien die we later zagen op de wandeling maakten nog steeds veel meer indruk dan dat ding op zijn rug.
Hij blijft een erg makkelijk paard, ik kan er van alles op en aan hangen.

Wolk

We willen in de zomer graag een lekker kleurtje. En daarvoor zijn we zo gek, te bakken, te sprayen en op reis te gaan.
Voor mij heeft dat geen zin, ik ben wit geboren en zo ga ik vast ook weer dood. Ik ben jaloers op mijn broers en zus die als ze het eerste zuchtje zon ruiken naar een mooie bruine kleur verschieten. Ik ben wat dat betreft vast van de melkboer...Mijn trots is een vage streep waar mijn horlogebandje zit. Voor mij dus alleen maar zonnebrandspul en een zonnebril of pet.

Ocho hoeft er weinig voor te doen, ook hij wordt bruin in de zon. Elke keer als ik hem poets komt er een dikke wolk van haren van af en verkleurt hij weer een tintje lichter met vlekjes. Hij is nu oude-koffie-met-een-laagje-bruin-er-op. In dat bruin zitten witte, zwarte, lichtbruine en donkerbruine vlekken.
In het wit zitten ook alle kleuren vlekken. Hij heeft zelfs een paar beige vlekken. Ocho de vlekkenkampioen.!!!
Dat poetsen van hem is trouwens het enige waarvan ik verkleur. Zwart wel te verstaan, met pppffte pppfftte gfteggfte puhpuh alle kleuren haren in mijn mond die Ocho heeft.

Lada

Een paarden vriendin van me vergeleek haar paard met een Lada. Een rustig, ouderwets model met weinig verrassingen. Een fijn paard als je er van houd.
En de vergelijking klopt ook wel als je met paardenmensen praat. Zo’n type daar wordt toch een beetje op neer gekeken. Ik heb er eens een gereden toen ik op de veluwe stond met een kreupele Frits. Ook voor mij gold dat ik even wat schroom moest overwinnen voor ik op zo een stapte. Maar we hebben die dagen wel dikke pret gehad met dat merk.
Mijn vriendin vond de vlekken van Ocho erg mooi. Als ze die toch eens op haar paard zou hebben...Maar ja een lada blijft een lada, ook al is hij flink gepimpt. Ach die lada is haar vriendje en daar gaat het toch om.

Koeie-Ocho

Koeien, wel eens bang voor geweest?
Ze hebben prachtige wimpers, kauwen veel en hebben vlekken. Ik heb mijzelf weleens aangetroffen in een lente weide vol met jongvee wat als een dolle achter me aan kwam rennen. Heel eng. In de lente zijn ze wat uitbundiger...
Ocho is doodsbang voor koeien en dat wordt nu dus een probleem. Het gewone rondje grenst aan een stuk of drie weides waar nu koeien in staan. En ja ze zijn blij. Ocho dus niet. Met heel veel stilstaan, achteruit weer vooruit en aanmoediging kregen we hem langs de eerste weide. Maar de tweede werd te veel voor hem. De koeien stonden aan de draad en het pad ging tussen de koeien en een sloot door.
Otch heeft zich helemaal in de lijnen gewikkeld, alles zat strak om hem heen, maar daar gaf hij dus niks om. Gelukkig is ho ook echt ho bij hem zodat ik hem kon bevrijden. Maar die koeien daar kwamen we dus niet langs. Wat zou dat toch zijn?
Veel te veel vlekken, wimpers en grote muilen misschien.