verpersonificatie

Vervuiling

Als ik vrolijk ben dan zing ik, daar kan ik niets aan doen. En op stal ben ik nogal eens vaak vrolijk. Ggkh-pffuh arraggghuhuh ggggrgggah ughu uch uch schraap spuug.
Als ik vrolijk ben dan krijg ik nogal eens een vlieg in mijn keel. Of haar, of stof, strootjes en hooisprieten.
Trouwens als je niet vrolijk bent krijg je ook zwart snot.

Mompel mompel paard

Zo ging ik uit rijden met een redelijk verse stalgenoot.
Zij kende nog zowat niets van de omgeving en ik ben de beroerdste niet. Het werd een lange rit wat voornamelijk mijn schuld was. Ik was na afloop goed moe en dat kwam niet van de rit.
Ik had beter wel de beroerdste kunnen zijn.
Je kent dat wel, mensen waar je eindeloos en oeverloos je tijd mee door kunt brengen en die waarmee je dat niet kunt. Daar kwam ik pas achter toen het te laat was. En het is niet aanwijsbaar. Daar kan ik nou hevig mijn hoofd over breken.
De stalgenoot vond het zeker de herhaling waard.... Ik heb maar wat gemompeld.

In een klein hoekje

-Je riek door je laars steken
- Paardenknie tegen oogkas
- Een paard dat vrolijk op je voet gaat staan
- Vlieg in je keel (brrr)
- Paard wat kopjes geeft
- Zwiepstaart terwijl je net een achterhoefje uitkrabt
- Niet in de gaten hebben dat hij wel onder die tak doorpast en jij niet
- De longeerlijn striemend heet door je handen trekken
- Het besluit dat hij tegen de muur wil leunen, terwijl jij daar al stond
- Samen met het lekkers je hand opschrokken
Of wat Frits ooit deed, naar een vlieg op zijn schouder happen waardoor hij helemaal per ongeluk zijn tanden in mijn zij zette. (Hij schaamde zich vreselijk)

Eigenlijk hebben we allemaal een harnas nodig willen we geen risico’s lopen in de omgang met onze knuffels. Of een groom natuurlijk, dan laten we die fijn incasseren.

Nog even een foto hoor

Bekakt?

Het was een heerlijke rit geweest, door de zee, langs de duinen. In stap en vliegende galop. De wind in de manen en het zeewater tot aan de laarzen.
Uiteindelijk op de terugweg: “Tja we liepen zojuist uw paard al zo te bewonderen. Hij heeft zo’n aparte onderrug...”
Ik was even van mijn stuk: Onderrug??? Oh zijn kont bedoelt u. Zijn pukkelkont. Tja bij een paard noemen ze dat gewoon zijn kont. Mevrouw bloosde zowaar.
Waar komen dat soort woorden toch vandaan? Onderrug, bibs, venusheuvel en bobbel.... Ik heb zelfs ooit iemand horen spreken over een “voorbibs.”

Reacties

Ik vraag mij al een poosje af hoe het komt dat er zo weinig reacties geplaatst worden? Ik hoor van mensen dat ze langs geweest zijn, krijg er zelfs sms-jses over maar geen reacties op de plaats waar het hoort. Namelijk hier. Is er soms een probleem met het plaatsen?
Ik mis de stimulans die uitgaat van de reacties die geplaatst worden. Het zijn mijn "kijkcijfers" en daar kick ik op.

Hallo hallo, is daar iemand!

Stug

De man zat in zijn camping stoel, hij had de voldane blik van een patriarch omringd door zijn familie en kinderen. En dat was hij ook. En hoewel er van zeeuwen gezegd wordt dat ze stug zijn was dat aan deze niet te merken. Misschien aan de vraagstelling, die was namelijk behoedzaam. Alsof hij iets heel onbeleefds ging vragen. Hij zei: “Maar jullie meiden met die paarden. Mag ik vragen wat voor werk jullie doen, want dat mot toch heel wat kosten zo...?”
Het antwoord: “|Wij zijn werkloos.” verbaasde hem. Misschien moest hij dat ook maar worden dan, “Aje der dat van kan.”

Nog even wat foto's

Kamperen

Hoe komt het toch dat je, als het tentje weer afbreekt, je ontdekt dat je een heleboel spullen ongebruikt bij je hebt gehad, terwijl je een aantal noodzakelijke spullen dus niet bij je had. In mijn geval mijn slaapzak...
Ik had bedacht dat het ’s-nachts al behoorlijk koud kan worden en dus zon ik op maatregelen. Ik heb een lekkere donzen slaapzak, maar ik gruwel van wakker liggen van de kou. Dus had ik een extra dekbedje en ook nog een fleecedekentje mee genomen. Dat was mijn redding. Want gelegen op de fleecedeken en onder mijn oude dekbedje heb ik het geen moment koud gehad. Pffffff
Mijn toilettasje met mijn tandenborstel bleek toch in een onzichtbaar vakje van mijn tas te zitten. Maar daar kwam ik natuurlijk thuis pas achter. Claudia had nog veel meer spullen mee genomen dan ik. Zoveel dat ik dat stilletjes wat overdreven vond.
Maar ja, zij was dan ook niks vergeten....

Gegund

Je krijgt wat je gegund is: Zeggen ze wel eens. Nou wij hadden afgelopen weekeinde dus geweldig weer. Goed gezelschap (aan elkaar) en blijkbaar is het zo dat je in vrouwenpolder vanaf 15 september de hele dag op het strand mag met je paard.
Er was ons veel gegund...

13 september 2006-2007

We zagen hondjes spelen op het gras,
ik denk aan jou, aan hoe het was
en hoe het worden zou. Kijk:

vroeger dacht ik dat ik altijd,altijd
leven zou, net als mijn vader, wij
stonden te kijken zoals wij

nu, en nu ik denk aan later,
zijn we gemaakt van tijd.O ja, jij
houdt nog van mij

en ik hou nog van jou, maar denk
al aan je terug en jij denkt wat
bedoelt zij toch. Kijk:

ik ga voorbij, je moet vergeten wat
ik zei, wie ik was, en weten dat
de hondjes blijven spelen op het gras.

Voorbereidingen

Intussen hebben Clau en ik een lijstje gemaakt wie er wat mee neemt. We gaan namelijk een paar dagen weg. De mannen blijven thuis en de kinderen, Ocho en Nosey mogen mee .
In mijn vriendenkring hebben heel wat mensen baby’s of kindertjes. En ik verbaas mij er wel eens over wat zij allemaal met zich mee sjouwen als ze een dagje weg gaan. Maar na het maken van ons lijstje ben ik er van overtuigd dat wij paardenmoeders net zo erg of erger zijn:

• HoofdstelReserveteugel
• Zadel
• Zadeldekje
• Borstels
  
• Hoevenkrabber
• Kaarten
• Telefoon
• Oplader
• Buideltasje
• Cap
• Camera
• Brok
• Hooinet
• Emmer
• Laarzen
• Rijbroeken
• Paardenpaspoorten
• Regenjack

Laat ik het nog maar niet hebben over wat je mee moet nemen om zelf in een tentje te overleven.

Groei

Bij de kleuterjuf had Ocho twee vriendjes; Rembrandt een jonge fries en Rowan een shire die heerlijk kon snurken. Rem is inmiddels verkocht, hij had iets te goed in de gaten dat hij ballen had en die is hij nu dus kwijt. Maar Rowan is er nog. Wij hadden toen al het vermoeden dat hij zichzelf groot aan het snurken was en dat blijkt ook zo te zijn. We hebben even gemeten en hij is nu op twee jarige leeftijd al 1.69. Hij wordt al een echte GVR. Voor de vergelijking Ocho is nu 1.66 en drie.
Dat betekend dat Otch dit jaar zeker 6 cm gegroeid is. Toch zie ik hem nooit slapen, laat staan snurken.
Ik vind hem al een GV, een R zal hij nooit worden en dat is ook niet de bedoeling.

Spoor bijster

We zijn eens op visite gegaan bij de kleuterjuf. Ze heeft sinds een poosje een nieuwe bedoening en dat is natuurlijk een nadere verkenning waard. Nou gaan Ocho en ik eigenlijk altijd rechtsaf als we op de weg komen richting de Drunense Duinen. Maar nu moesten we links. Daar is niet zo veel, behalve dan het dorp en een spoorwegovergang waar we over moeten. Aan de hand hebben we dat een keer of drie gedaan, niet genoeg om te blijven hangen blijkbaar. Ik vind dat altijd zo’n horror scenario, blijven steken op de overweg.
Dapper liep m’n paardje naar de overweg en natuurlijk vond de intercity naar Rotterdam het juist op dat moment een goed idee om langs te komen. Ocho hield zich best goed. Hij ging wat achteruit, kwam even wat omhoog, wilde eigenlijk weer naar huis maar oke. Braaf. Vervolgens was het tijd om er dan echt over te gaan en dat was wat veel gevraagd. Dus hij draait met zijn kont achteruit de weg op. Daarbij haalde we de woede van de achteropkomende chauffeur op onze nek. Het raampje ging open en hij schreeuwde met een rooie kop: ALS IE NIET VERKEERSMAK IS MOETTE DER NIE MEE OP DE WEG KOMEN...
Ik vraag mij af waar hij heeft leren autorijden, in de speeltuin soms?

Positief

Het begon met een opmerking dat ze de blog gevonden had en verslaafd geraakt was aan mijn schrijfsels. Dat was een fijn compliment. En ze was nog lang niet klaar met lezen...
De tweede opmerking was dat er de laatste tijd maar weinig nieuws gemeld wordt op de site, dat ik er weer eens wat aan moest gaan doen. Maar Michel is een oude bekende en is al lang klaar met lezen. Hij wil meer, wat natuurlijk ook een fijn compliment is. Zo zie je maar met wat goede wil is het glas altijd halfvol.
Michel heeft gelijk, maar ik heb wat last van een schrijversblokkade. Maak ik dan niks mee? Jawel, we hebben les en het gaat goed, we gaan naar buiten en het gaat goed, we hebben stalgenoten en het gaat goed...Eigenlijk gaat alles even te goed en gladjes...
Goed he!

Quintus Z, knutselveulen

Als je mijn profiel goed leest dan kun je daarin terug vinden dat ik van knutselen houd. Ik knutsel geen aanzichtkaarten of poppenhuizen, die zijn mij te prutserig. Nee het liefst knutsel ik groter, een huis mee helpen opknappen of lampen ophangen en dat soort klussen.
Het veulen op de foto in de vorige blog is een knutselveulen. Een uit de moeder weggeplukte vrucht die zich in een andere moeder verder moest ontwikkelen. Zodat de biologische mams geen last had van haar kind tijdens haar carrière.
Hij bracht 20.000 euro op, dat is nog eens knutselen in het groot.

Broedkip

In de catalogus van de veulenveiling valt te lezen welke veulens er aangeboden worden, wat hun afstamming is en wat daar zo bijzonder aan is. Maar wie heeft er nu toch ooit verzonnen dat daarbij voornamelijk de prestaties van de hengsten er toe doen. Als je aan een willekeurige paardeneigenaar naar zijn paard vraagt dan wordt er vaak iets gezegd als: Ja het is een Jazz, Wolfgang of Gribaldi. Alsof dat alles zegt...
Geen woord over wat het paard van zijn moeders kant mee gekregen kan hebben of hoe het door haar opgevoed is. En dat is helaas logisch. Feit is dat de merries de broedkippen zijn. Achteraf op de boerderijen leven zij hun leven teruggetrokken, in eenvoud met een productie van maximaal één per jaar. Voor de hengsten is het een ordinaire centen kwestie. Ze tutten zich op en showen zich een ongeluk. Hoeren zijn het, allemaal!!