Calle Ocho

Vrouw en paard benoemen

Naam:
Locatie: Netherlands

zaterdag, juni 30, 2007

Er weer op


Met dop!

dinsdag, juni 19, 2007

Moslima

Die tulband staat best hoor. Het lijkt alleen alsof ik ineens in den heere ben. Het kriebelt vreselijk. Zou dat nou wennen?

maandag, juni 18, 2007

Rekening


Ik citeer: “ Ze kwamen me in huis halen, dat Marie van haar paard gevallen was, buiten bewustzijn en plas bloed uit hoofdwond. Ik heb meteen 112 gebeld. Maar ik denk dat ze dat bij Marie ook al gedaan hadden want ik wist niet wat met overkwam. Er cirkelde een trauma helikopter boven ons, er kwamen een ambulance en twee politieauto’s met gillende sirenes aan scheuren. Gelukkig dat het allemaal mee valt”

Het is maar goed dat ik dat zelf allemaal gemist heb anders had ik me nog zorgen gaan maken. Maar goed dat mijn man er niet bij was want die had ter plekken een rolberoerte gekregen van alle spanningen. En hij kan niet tegen wonden. Maar er schijnen veel mannen te zijn die dat hebben.
Het blijft vreemd verhalen te horen waar je bij was en toch weer niet.
Nou maar hopen dat ze me geen rekening sturen voor die helikopter. Anders zeg ik gewoon dat ik van niets weet... En dan lieg ik nog niet ook niet.

zondag, juni 17, 2007

Hoofdzaken

Als er niets meer op tv is dan vind ik meestal nog wel zo’n programma met een stem. Zo’n beetje mysterieus aandoende stem verteld bij de bijbehorende beelden over de meest verschrikkelijke moorden, medische wonderen, ongelukken en hoe het er op de trauma afdeling van het ziekenhuis aan toe gaat. Ik kijk daar graag nog even naar. Een soort verstrooiing voor het slapen gaan.
En achteraf blijkt ook zeer leerzaam.
Ik wilde net op Ocho klimmen, maar toen ik mijn ogen opendeed lag ik in een stabiele zijligging op het beton. Op mijn handen zat reeds opgedroogd bloed en ik hoorde het geluid van een sirene. Die kwam voor mij...
Ik werd net als op tv opgeschept met een harde plank, kreeg een nekkraag en werd onbeweeglijk vastgesnoerd.
Ik voelde me rustig. De rit naar Den Bosch duurde onwaarschijnlijk kort, vandaar dat gevoel van rust. De helft van de tijd was ik er gewoon niet bij.
Na een heleboel gepiel aan mijn hoofd door verschillende mensen kwam uiteindelijk de senior van dienst met haar assistent. Ik heb hechtingen gekregen in de vorm van een mercedes ster, er zijn wat aders dicht gebrand en een dikke antibioticakuur meegekregen omdat de wond tot op het bot was. Nu kan ik mij even niet laten zien, ik heb namelijk zo’n hele dikke, witte tulband op mijn hoofd; een druk verband noemen ze dat. En dat ding is nou het enige waar ik me druk over maak. Grrrr.

Had weer geen cap op dus eigen schuld. (STOM!!)

vrijdag, juni 15, 2007

Kiezen

Willen wij verzekerd blijven dan moeten wij allemaal minimaal 1 maal per jaar naar de tandarts. Ocho is niet verzekerd maar moet van mij toch. Ik maakte mij zorgen over zijn voortanden, hij is aan het wisselen maar het schoot niet op. Zijn tandvlees zag er gespannen en rood uit.
Ferdie heeft paardenfluisterkwaliteiten. Hij is heel rustig en maakt op een respectvolle manier eerst kennis met zijn patiënt. Je ziet gewoon dat ze zich aan hem overgeven.
Omdat Ocho nog zo jong is hebben we hem toch maar een rustigmakertje toegediend. Oraal, bij Ferdi wordt niet gespoten.
Dat vind ik toch zo iets hè. Ik was eens op een stal waar de tandarts kwam. De man die zich normaal gewoon veearts liet noemen maakte een ronde door de stal en alle patiënten kregen een prik. Tegen de tijd dat ze wankelend en kwijlend in hun stalletje stonden ging de “tandarts” aan de slag.
Het kan natuurlijk voorkomen dat het zonder echt niet gaat en dat de behandeling echt noodzakelijk is. Ik ben dan niet tegen een verdoving.
Toen Ocho lekker relaxed om zich heen stond te kijken bleek dat hij twee wolfskiezen heeft die er nog niet uitwillen en waar hij een klein beetje last heeft. Nou hebben ze daar vaak meer last van als het nog kleine kiesjes zijn dus laat nog maar even groeien. Misschien gaat het dan over. Hoewel Ocho zich heel zielig voelde moesten toen nog zijn voortanden. Er is er een getrokken, het was maar een heel klein dingetje maar met een vette ontsteking er onder. Dat wisselen dat moet de natuur verder zelf maar doen.
Ocho mocht nog even een uurtje niet eten maar was nog steeds zichzelf. Hij ging een lekker in de bak liggen rollen toen hij klaar was en dat was dat.

dinsdag, juni 05, 2007

Lammig

De schoenen van Frits worden verkocht. Ze gaan naar een Belgische meneer die ook van paarden houd. Na enige mailwisseling gaf ik hem het blogadres. Hij heeft zich uitgeleefd en ik kreeg een hele dikke mail terug. Goedbedoeld vast, maar vooral toch om mij er op te wijzen dat het toch allemaal veel beter kan. Hij bleek van het type Natural en dan een purist. Een bit is niet nodig, koeien zijn niet eng, ik laat Ocho vast spanning voelen als ik koeien tegenkom, vooral veel grondwerk gaan doen ect.
Ik vind bitloos ook beter, maar ik kies er toch niet voor. En waarom niet?... Lammigheid misschien, niet anders willen zijn dan anderen.
Misschien omdat ik er niet voor ga zo puur te zijn, uit recalcitrantie vast. Want hoe meer mensen mij ongevraagd adviseren hoe recalcitranter ik word. Erg hè, ik ben recalcitrant geboren, dat maakt mij niet makkelijk. Vooral niet als de adviesgever bijna naast zijn schoenen loopt van de paardenkennis. En dat moet je niet doen, daar krijg je zere voeten van.

maandag, juni 04, 2007

Regels


Sinds mijn lijf is zoals het nu is houd ik niet meer zo van zwemmen. Ik ga nog wel eens ’s morgens om zeven uur als er geen bekenden in de buurt zijn even in de plas hier in de buurt. Even een op en neertje in het water terwijl Diever me piepend na kijkt. Hij houdt wel van zwemmen maar niet van zwemmen met de baas. Dat vind hij eng.
Eigenlijk mag hij niet in de plas zwemmen, die drie weken in het jaar dat het goed zwemweer is, is deze plas namelijk bedoelt voor recreatie van de mens en niet van de hond. Dus mogen honden en ook paarden het hele jaar rond niet in de plas komen. Wat vinden wij ons weer belangrijk.
Maar zoals wel vaker met onzinnige regels wordt ook deze regel met voeten getreden.. Ocho heeft hem ook ontdekt. Een beetje aarzelend met mij op zijn rug een voetje in het heldere water. Maar toen hij ontdekte dat het gewoon water was rende hij er als een blije labrador in. Ik moest hem zelfs even tegenhouden want hij wilde meteen door naar het diepe. Lekker... even zwemmen en met zijn lijntje kan hij dat ongegeneerd.