Merkkleding

Het budget wat ik aan kleding kan besteden is niet altijd even groot. Soms ben ik domweg krenterig en wil ik niet meer dan 10 euro aan drie paar sokken uitgeven en soms is de stemming zo dat ik er vlot veel, veel meer aan uitgeef. Ik ben nooit speciaal geïnteresseerd geweest in merkkleding. Ook niet toen ik aan het puberen was. De laatste jaren is mijn figuur niet meer wat het was en merk ik dat ik voor wat duurdere kwalitatief betere kleding ga. En ja dat is soms merken spul. En ja dat zit dus echt beter.
Nou heeft Ocho een dekentje waar ik al jaren erg blij mee ben, niet kapot te krijgen, niet vies te krijgen. Kortom een makkelijk ding wat ik heel budget ooit uit een erfenis gevist heb om nog eens voor de hond te gebruiken. Vandaag ontdekte ik het merk: “Ralph Lauren”. Ik zoeken, hier boven afgebeeld is hem maar dan in een ander kleurtje. Slik... Niet bepaald budget nee, maar de snit bevalt me de kleur bevalt me en het is pure wol. Tja merkkleding hè.

Cranberry

Het liefste drink ik cranberry ranja, dat is vast weer zo’n tijdelijk verslaving.
Diever vind regenwater het lekkerst. Ook al staat er binnen een lekker bakje met vers water. Als hij de kans krijgt uit het vogelbadje te drinken dan doet hij dat. Ik zit soms met afschuw te kijken, het water is dan oud vies en groen. Brrr. Maar ik houd Dief niet tegen, hij weet vast wel wat goed voor hem is en wat niet. Ocho heeft net zo iets, hij vind het heerlijk om uit plassen te drinken. Vooral van die modderige ondiepe plassen waardoor hij vast ook een kilo zand mee naar binnen krijgt.
Ik weet dat het niet goed voor hem is. Maar als we niet aan het werk zijn dan laat ik hem. Als kind zijnde moet je toch alles uitproberen en ik wil niet dat hij een nuffig watje wordt dat zijn neus optrekt voor een plas water ook al heeft hij dorst. Het is vast een fase die hij nodig heeft. Als hij verslaafd raakt dan hoop ik maar dat hij tijdelijk is. Ik kan altijd nog proberen of hij cranberry ook zo lekker vind.

Moederen

Zo’n opgroeiend kind moet je van alles aanbieden om te onderzoeken. Onze kindertjes krijgen blokken, fietsjes, mecano, leren fikkie stoken en gaan op een educatieve excursie naar de boerderij. Anders denken ze namelijk dat melk van de Albert Hein komt in plaats van van de koe.
Ik probeer mijn paardenkind ook van alles aan te bieden, vandaar al die wandelingen door het dorp, het bos en langs de weg. En dan komen we best wat tegen. Grote passen nemen om die enge stalen ribbels niet te raken als we over het spoor gaan. Bejaarden in de stilstaande bus bestuderen. Ocho vond ze blijkbaar geweldig want hij weigerde nog een voet te verzetten, stond ik even voor l*l.
En tot slot nog een zeer educatieve excursie naar de trekker. Hij heeft hem helemaal afgesnuffeld en eens goed in de banden gebeten. Toen er een vogeltje ritselde onder heg sprong hij een meter hoog van schrik en probeerde achter mij te schuilen. Ach dat hoort er ook bij hè veiligheid bieden...

Peuk

Ik had vandaag een gevoel wat ik al tijden niet meer gehad heb. Ik zat namelijk na gedane Ocho-arbeid, even lekker buiten uit te puffen. Peuk er bij en starend in het grote niets, nou ja niets. Het was eigenlijk heel mooi, van dat avondlicht wat links van me nog een beetje rossig is en helemaal rechts al sterren laat zien, boompjes in de verte, de lichtjes van huizen een eind verderop en een vleermuisje dat vrolijk rondtolde op jacht naar de eerste muggen.
Wat beschrijf ik dit weer lyrisch. Maar goed of het nou door de peuk kwam, door de vleermuis of door het licht, ik voelde alle spanning wegvloeien en kon gewoon even daar in het hier en nu genieten. Lekker hoor!

Vlekjes

Dicus is de buurman van Ocho. En hij is ook een appaloosa, maar wel een heel andere:
Hij heeft ook een vlekje. Hij is een few spot wat vrij vertaald: weinig vlekjes betekent. Een bruine appaloosa met maar een vlekje is geen few spot. Few spots hebben een dubbele witte blanket en dan blijft er maar weinig aan vlekjes over. Ze zijn dus per definitie wit.
Ik houd niet zo van witte paarden, veel te veel poetswerk. Laat staan een paard waar dan ook nog vlekjes aan zitten. Doe je goed je best met wassen knippen en scheren en dan vragen ze nog of je een mislukte schimmel hebt....

Voorbereidingen

Zo zoetjes aan begin ik er toch wel erg naar uit te zien om op Ocho’s rug te klimmen. Het is er bijna tijd voor. Ik heb eens aan de experts gevraagd of het al kan.
Volgens de hoefsmid was het geen enkel probleem om er op te gaan zitten, wel is het te vroeg om spieropbouwende oefeningen te gaan doen. En Brenda, de veearts, was het daar helemaal mee eens. Popel popel...
Julia is bereid me te helpen en daarmee is het besluit genomen dat ik het zelf ga doen. Dat voelt stoer naar met bibberende knieën.
Nu heb ik een leuk zadeltje op de kop getikt wat ik wil gebruiken in het eerste jaar. Beugeltjes heb ik nog maar wat ontbreekt is een singel. Dus bij deze een oproepje: Heeft er iemand een singeltje over liggen, ik verwacht zo rond de 1.00 tot 1.10 lang. Hoeft geen knap ding te zijn maar wel bruikbaar.
Ehm wat is nog meer nodig: Cap, heb ik...Dekjes, in overvloed.., hoofdstel, check.., mooi weer.
Zou het er nog van komen dit jaar, Popel popel....

In de bek gekeken

Soms twijfel ik wat aan de leeftijd van Ocho. Ik snap bijvoorbeeld niet dat een handelaar een paard kan verkopen waar hij niets van weet, geen afstamming, geen herkomst ect, maar wel een geboortedatum op kan geven. Ik zou niet raar staan te kijken als die datum er gewoon bij verzonnen is. En dan het liefst zo er bij verzonnen dat het in het voordeel van de handelaar is. Ik heb eens even op het keuringsrapport gekeken maar daar staat alleen maar op dat hij ten tijde van de keuring een gezonde 2 jarige hengst was.
Dus toen de veearts er was heb ik Ocho eens goed in de bek laten kijken. Haar conclusie: Ocho is nog niet aan het wisselen en dat doen paarden meestal als ze twee en een half zijn. Zijn voortanden zijn afgebroken, vandaar dat ik dacht dat hij aan het wisselen was. Hij heeft dus wel een fietsenrek maar is niet aan het wisselen.
Het zou dus kunnen dat hij meer dan een half jaar jonger is dan we denken. Hij kan ook gewoon laat zijn met wisselen.
Om nou nog eens mijn nieuwsgierigheid bot te vieren heb ik eens gebeld met de handelaar. Die had er geen enkele moeite mee te vertellen dat de datum gewoon natte vinger werk is. Daar ben ik dan in getrapt. Hij zal dus eerder een heel late van 2004 zijn dan een heel vroege.
Nou ja dat het niet klopt dat is dan duidelijk.
Ik heb er eigenlijk wel zin in zijn verjaardag naar een zomerse periode te verplaatsten, dat is veel makkelijker met alle visite.

Ei

Sommige cadeautjes die je krijgt zijn multiple leuk. Zo kreeg ik van mijn lieve collega een van haar zelfgekweekte groeisels cadeau. Het heeft geen officiële naam maar het is een combinatie van een meloen en een courgette. En geen klein ding hoor, van kop tot kont toch zeker dertig centimeter.
Ik zette hem op mijn bureau en heb er weken naar gekeken. Gewoon voor de mooi dus. Vervolgens gebruikte ik hem als opbergplek voor loslopende elastiekjes. Die hing ik dan om zijn steeltje, makkelijk...
En op een dag raakte ik er een beetje op uitgekeken. Jammer maar je weet hoe het gaat, de dingen blijven niet oneindig spannend en leuk. Het werd een beetje een sta in de weg met elastiekjes er bovenop.
Ik besloot dus hem cadeau te doen aan Ocho. Voor zover ik weet mag hij zowel courgette als meloen eten dus dat kan geen kwaad. lk legde hem in de stal en Ocho neuzelde hem meteen de hele stal door om te kijken of er brokjes uitvielen. Nee dus.. Na een kwartiertje was hij er op uitgekeken.
Ik legde het gigantisch ei in het midden van de stal en gaf de opdracht om te schoppen. En Ocho schopte, daar vermaakte hij zich een poosje mee. Het ei vloog door de hele stal tot er een barst in kwam. En toen begon het Otch te dagen, dit ding was eetbaar... Maar hoe kraak je als paard een gigantisch ei???
Bij de eerste poging knaagde hij met zijn fietsenrek de schil van het ei aan. Echt opschieten deed het niet, hoewel er toch een mooi gat ontstond. Een hoef er op werkte beter, KRAK!
Misschien jammer van zo’n mooi cadeau, maar was is ook een cadeau je paard zo’n uitdaging op te zien lossen. Zowel Ocho als ik hebben ons urenlang vermaakt. Mooi toch..
Ik heb wat zaadjes bewaard voor volgend jaar...

Vereniging

Naast de stal ligt de rijvereniging, Ze hebben wel 6 buitenbakken en een binnenbak, er worden lessen gegeven en het is ook de plaats waar we bij hoge nood terecht kunnen.
Om gebruikt te maken van de faciliteiten moet je lid zijn. Dat is logisch. Er wordt onderscheid gemaakt tussen wedstrijdleden, basisleden en bakleden. Een Basis lid maakt geen gebruik van de faciliteiten, dus dat valt af. Een wedstrijdlid rijdt minimaal 4 KNSH wedstrijden per jaar, valt ook af. Voor een baklid geldt dat niet, je kan dan gebruik maken van de faciliteiten zonder wedstrijden te rijden. Er zit wel een addertje onder het gras. Als je in de gemeente Haaren of Cromvoirt woont betaal je 148,- euro per jaar. Woon je niet in die plaatsten dan betaal je 450,- euro. Mag ik even van mijn stoel af vallen....Ik moet geloof ik nog maar even goed nadenken.

Zingen

Ik sta vroeg op. Dat is meer noodzaak dan pret maar ik, en met mij nog vele anderen, heb geen andere keuze. Dan laat ik in het ochtendlicht Dievertje uit. Zo vroeg is het niet alleen stil, er is ook rust. En ik vind dat heerlijk. Samen zijn we op pad en lopen we een stukkie. Ik eet een appel, hij poept eens in de berm. Er is niet veel nodig om gelukkig te zijn.
Nu de lente doet alsof het bijna zo ver is, zingen de vogels tijdens onze ochtendwandeling. Twintig minuten is ineens te kort. Het zijn zoveel vogeltjes dat ik ze niet meer van elkaar kan onderscheiden. Ik probeer te luisteren. Stilstaan en echt luisteren...
In de kakofonie is het soms een merel en soms een specht die ik kan onderscheiden. Maar het meeste is een heerlijke brei van gezang die ik niet laat verpesten door de wetenschap dat vogels zingen om:

• opponenten uit te dagen
• territoria te verdedigen
• en in het gevlei te komen bij de dames

Soms moet je gewoon tegen het verstand in romanticus blijven en niet vergeten te genieten.*


*Levensmotto

Afscheid

Een aantal zaken waar ik trots op ben: Mijn man, paardigheden, mijn vriendinnen, doorzettingsvermogen en Ocho
Zaken waar ik niet trots op ben: drift, gezichtshaar, bemoeizucht, figuur, chocoladetrek en mijn Panda.
Geef toe, een Panda is nou niet bepaald een auto om je echt trots te voelen. Maar het ding rijd lekker en brengt vliegensvlug van A naar B. Zoals ik al eerder eens geschreven heb ziet de binnenkant er meestal uit als een stal en dat kan me niet schelen.
Nu ik carrière gemaakt heb is er een tijdperk voorbij namelijk dat van de Panda. Ik vind hem net even te onveilig om er elke dag mee in de file te staan. Bovendien mag mijn carrière stap zich best vertalen naar een luxere kar. (hoge hakken en make up)
Mijn man wil graag dat ik van deze auto nou eens geen stal maak en er wat netter mee omga. Ik wil dat ook wel maar ik beloof niets, het is alleen mijn streven.

Behandeling

En ik citeer:
Op dit moment zijn er drie manieren om paarden met een Chorioptes-infectie te behandelen:
• Sebacil
• Vlooienshampoo die bij honden gebruikt wordt (Defencare® )
• Ivermectine (zoals Dectomax®)
Deze produkten zijn niet toegestaan voor gebruik bij het paard door een falende wetgeving. Gelukkig worden ze wel gebruikt omdat dierenleed voor dierenartsen een hogere prioriteit heeft dan voor de overheid. Je zult immers maar jeuk hebben!

De vlooienshampoo lijkt goed te werken maar is niet getest voor gebruik op paarden. Waarschijnlijk worden de meeste infecties met Chorioptes goed bestreden maar als de mijt erg diep in de huid zit, dan zal het tegenvallen.
Ivermectine (die stof zit ook bijvoorbeeld in veel wormmiddelen) doodt schurftmijten. Sommigen geven het in de mond (zoals een wormpasta) maar dat werkt dan helaas niet of nauwelijks tegen schurftmijten.
Dectomax bevat ook ivermectine en kan worden ingespoten bij het paard. Ook zijn er zalven waarin ivermectine wordt verwerkt die lokaal kunnen worden toegepast. Dan is het wel belangrijk dat de huid niet meer vet en vuil is, want dan komt het middel niet op de plaats van bestemming.
Het is belangrijk de behandeling na 10-14 dagen te herhalen omdat deze niet helpt tegen de eitjes.

Valse start

Het valt niet mee het krediet te terug krijgen wat je kwijt raakt bij een valse start. Een Blanco begin, je begint bij nul en naar gelang je gedrag, persoonlijkheid en je besluiten win of verlies je aan respect, waardering or whatever...
Maar bij een valse start begin je in de min of zelfs diep in de min.

Deze valse start wordt aangevoerd door de schurftmijt van Ocho die met een rap tempo terug gekomen is na de verhuizing. Ik zou het mijzelf kwalijk genomen hebben als ik willens en wetens ergens een start probeer te maken en met een schurftig beest aan kom zetten.
Het is besmettelijk maar hoe besmettelijk daar zijn de meningen zeer over verdeeld. Volgens de veearts valt het wel mee, maar het woord schurft roept de meest vreselijke beelden op bij de buren van Ocho. Ik kan ze geen ongelijk geven. Ik zou er ook overduidelijk NIET gelukkig zijn met een nieuwe buurman met schurft, luis, droes of god weet wat voor iets besmettelijks. Vervolgens mij er mee bemoeien om een oplossing te vinden en de schade te beperken, voor mijn paard, voor alle andere paarden. Alleen de frase “je moet het niet persoonlijk opvatten” betekent dat er iets vreselijk persoonlijks gezegd gaat worden. En dan heb je dus een heel valse start, al vraag ik me af of dat nou voor de ander is of voor mij...

Eenoog

Ik maakte kennis met een van mijn nieuwe stalgenoten en haar paard. Het was zijn verjaardag en de eigenaresse had net voor hem staan te zingen. Het was de allereerste keer dat ze dat deed want ze wist voorheen nooit wanneer hij jarig was. Hij werd twintig jaar. Hij schijnt een fanatiek baasje te zijn maar ik vond hem vooral een schatje. Ze zeggen dat je gehandicapten niet anders mag behandelen dan anderen, maar vanaf de eerste minuut had ik een zwak voor deze kapitein eenoog.
Het verhaal van dit paard is dat hij een maanoog had en vreselijk met zijn hoofd schudde. Het oog is er operatief uitgehaald maar het schudden bleef. Achteraf denkt zijn baas dat hij reageert op licht. Zolang hij beschermd wordt tegen fel licht dan gaat het goed. Geen buitenritten meer dus, en geen werk in de buitenbak. Alleen maar in de wei met bescherming. Het zingen begreep eenoog niet helemaal en hij snapt vast ook niet hoe een geluk hij gehad heeft. Zachtjes zing ik een liedje voor zijn baas, dat snapt ze vast wel.

Buren

De nieuwe buurman van Ocho is een beetje een opgewonden standje. Misschien is dat niet de juiste omschrijving maar hij heeft zo zijn neigingen. Hij heeft bijvoorbeeld heftige voedernijd. Zo heftig dat hij het paard naast hem door de tralies heen probeert aan te vallen. Dat is niet fijn, die tralies geven helemaal niet mee. En voor Ocho is het niet zo fijn, die wil alleen maar vriendjes zijn en snapt er niets van. (onnozele hals) Er is maar een oplossing, zorgen dat ze elkaar niet meer kunnen zien. Jammer maar het is niet anders. Ik vind het wel belangrijk dat ze niet tussen twee muren staan en alleen maar door de tralies voor zich iets kunnen zien. Gelukkig hebben de staldeuren een luikje. Een stukje tralies die je als een klein deurtje weg kunt klappen zodat ze hun hoofd naar buiten kunnen steken. Dat is precies waar de Otch van houdt. Hoofd naar buiten, alles zien en aandacht vragen. Ook kan hij nog eens naar zijn buurman kijken en hem vragen waar hij zich nou zo vreselijk druk over maakt.

Monster

Ocho moet even wennen, als we nu naar buiten gaan komen we eerst op een best drukke weg. Aan de overkant is een kasteeltje en als je daar door het park heen loopt kun je op de een of andere manier in de Drunense Duinen terecht komen. Bij de ingang van het park staat een bord van het bedrijf wat daarin gevestigd is. Ze doen iets met kinderkleding en het is dus een “blij” bord. Ocho vond het maar niets. Het was vast een Ocho verslindend monster want zowel op de heen- als terugweg gingen bij hem alle alarmbellen aan. Op de heenweg belandde we midden op de weg. Ocho wilde steeds omdraaien, maar dat mocht dus niet. Voor de voorbijgangers moet het er uitgezien hebben als een wanhopig paard wat door de begeleider absoluut niet onder controle te houden is. Maar dat valt wel mee. Ik geef hem gewoon de ruimte, laat de lijnen vieren en wacht tot hij weer stil staat en zich op mij richt voor een oplossing. Ik ga er vanuit dat het verkeer vanzelf stopt. En dat heeft het tot nu toe steeds netjes gedaan. Maar ik kan ook niet zeggen dat ik nou “blij” wordt van zo’n bord.

Kort

Opnieuw verhuisdag, ik voelde mij als een regenachtige dag wat het ook was. Ocho dook met zijn neus in het stro en was tevreden.

Wakker worden

Ik werd aan het denken gezet door de vraag: ”Wat is het eerste waar je aan denkt als je wakker wordt?” In tijden van hevige verliefdheid was dat natuurlijk aan HEM. In tijden van stress aan: werk, persoonlijke gebeurtenissen, rouw, bonje, financiën. In vakanties denk ik aan wat er in me op komt, dan kan ik heerlijk mijmeren.
Nu vraagt u zich misschien af waarom ik niet aan mijn grote liefde denk, wel dat is omdat die op dat moment nog lekker naast me ligt te maffen. Daar hoef ik niet aan te denken, kijken en even tegenaan schurken is genoeg. Mmmmm
Wat betekent het eigenlijk, dat waar je het eerst aan denkt. Als ik zo naar mijn lijstje kijk dan zijn dat toch wel belangrijke dingen voor me. Datgene wat mij op dat moment in beslag neemt. Ik koester die gedachtes, ook in tijden van tegenspoed en hevige verliefdheid. Die twee lijken trouwens wel een beetje op elkaar, je kunt van allebei volkomen van de kaart zijn. Ocho en Frits hebben één ding gemeen: Ze zijn het eerste waar ik aan denk als ik ‘s morgens wakker word.